Yaralı gönlümü, sevgilinin gece renkli zülfünün hayaliyle sardım. Geceleyin merhem bulamayan o yaranın vay haline!

Şîrler pençe-i kahrımda olurken lerzân; Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek.

Sözün şiirlerin mükemmelidir Senden başkasını seven delidir Yüzün çiçeklerin en güzelidir Gözlerin bilinmez bir diyar gibi

Şimdi şiir bence senin yüzündür Şimdi benim tahtım senin dizindir Sevgilim, saadet ikimizindir Göklerden gelen bir yadigar gibi

Bir kadın ya sever, ya da nefret eder; ortası yoktur.

Duygu mesafe tanımaz.

Elmanın yarısı sen yarısı ben,
Günümüz, gecemiz, evimiz, barkımız bir
Mutluluk bir çimendir bastığın yerde biter
Yalnızlık gittiğin yoldan gelir.

Bir tohum verdin çiçeğini al. Bir çekirdek verdin ağacını al. Bir dal verdin ormanını al. Dünyamı verdim sana bende kal.

Sevmeyen bir adam ne başkasının aşkının büyüklüğünü, ne kıskançlığının gücünü, ne de içinde gizlenen tehlikeyi anlayabilir.

Çünkü sen, Sen benim sevmemin başlangıcısın olsa olsa.

Bana öyle geliyor ki dünyada mevcut sonsuz sevgi; dile gelmek için can atar, dudaklarda tir tir titrer; gelgelelim, dile gelmeye utanır, utanır, utanır.

İnsan, sevdiğinden korkar, fakat korktuğunu sevemez.

Birlikte mısralar düşünüyoruz ama iyi ama kötü; Boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez.

Ayışığında oturuyorduk Bileğinden öptüm seni Sonra ayakta öptüm Dudağından öptüm seni Kapı aralığında öptüm Soluğundan öptüm seni Bahçede çocuklar vardı Çocuğundan öptüm seni Başka evlerde karşılaştık İliğinden öptüm seni En sonunda caddelere çıkardım Kaynağından öptüm seni.

Beni öp sonra doğur beni...

Biz sakalları şiirle karışık, yüreği Allah ile barışık adamları sevdik.

Aşkın kendisini oldum olası sevdiğimi biliyorum. Çok ufak yaşlarıma kadar gittiğimde de görebiliyorum bunu. O duygu içerisinde olmak bana güven veriyor, yaşadığımı hissediyorum.

Aşk, iki kişi arasında asla eşitlenmeyendir.

Gel çıkalım sevgilim gel Gel kurtaralım birler hanesinden Çekelim gidelim bir uçtan uca Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna kadar Sevelim sevelim sevelim Sevebileceğimiz kadar.

Neyi yaşıyoruz şu anda, Nelerle sığmıyoruz dünyaya, Aşktan Öfkeye geçiriyoruz birdenbire, Sevinçten üzüntülere, Durgunluktan coşkulara koşuyoruz, Coşkulardan Mutsuzluğa gömülüyoruz sessizce Ve yaşıyoruz böylece her yılı, Koskoca bitmez bir saniyede.