Birbirimizin çocuklarını öldürerek bu dünyada nasıl barış içinde yaşayabileceğimizi öğrenemeyiz.

Benim ilk dileğim, insanlığın bu vebasının, savaşının yeryüzünden sürgün edildiğini görmektir.

"Barış istiyoruz" dediğimizde "Çıkarın ne?!" diye soranlar, öfkelenenler var. Bebekler kıyıya vurmasın diye barış istiyoruz.

Bir daha asla düşmanımızın olmamasını sağlayacak bir fikrim var, tabii bununla ilgileniyorsanız. Kimse bununla ilgilenmiyor mu? Bu bir tür ilginç teori ve tek yapmamız gereken bunun için kararlı ve azimli bir hareket. Dünyadaki tüm düşmanlarımızdan bir seferde kurtulabiliriz. İşte yapacağımız şey: Nükleer silahlara ve savunmaya her yıl harcadığımız parayı biliyorsunuz, trilyon dolarlar. Bunun yerine, bu parayı dünyadaki fakirlerin beslenmesi ve giydirilmesi için harcarsak - ki aslında silahlanmaya harcadığımız para insanların ihtiyaç duyduklarından kat kat fazladır - tek bir insan bile bu hareketin dışında kalmaz... bir kişi bile... ve dış uzayı keşfetmek için yarışırdık, birlikte, barış içinde, sonsuza kadar.

Dünya bir kez daha tarihi bir yol ayrımında. İnsanlık için barış, gelişme ve ilerlemenin karşı konulamaz bir şekilde var olabiliriz. Güveni artıralım ve küresel tehditleri ve yaratıkları birlikte ele almalıyız ve insanlık için ortak bir gelecek ve herkes için daha iyi bir dünyaya sahip bir topluluk oluşturmak için birlikte çalışalım.

Barış, insanoğlunun ortak arzusu ve yüce hedefidir.

Silahsızlanma sosyalizmin amacıdır.

Hangi nedenle olursa olsun, insanların birbirlerini öldürmek zorunda oldukları dünyayı sevmiyorum ben.

Yanıtları aramak için yıldızlara bakabilirsin, Tanrıyı veya uzak gezegenlerde yaşamı aramak için, Ondan sonra bile inancını sürdür, Herbirimiz labirentin haritasını içimizde bulunduruyoruz, Ve cennet (mutluluk) burada yer yüzünde, Can bizleriz, Ortak vicdan. Acıyı ve ızdırabı biz yarattık, Ve bu dünyanın güzelliğini, Cennet (mutluluk) burada yeryüzünde, Bizim insanlığa olan inancımızda, Bizim bakışımız dünyaya ait olan için; Barışa, sevgiye ve anlamaya dair sarsılmaz inanışımız adına.

İnsanlar savaştan önce barışa önem vermeli, barış üstünde kafa yormalı.

Din, kültür, vatan, farklı siyasi ve ya ekonomik sistemler adına yapılan tüm kavgalara son vermeyi insanlara öğretmenin zamanı geldi. Savaşmak nafiledir. İntihardır.

Bizi yetersizliklerimiz barıştırır.

Çelik ve et buluştuğunda kan dökülecekse Akşam güneşine kadar kuruyacak, Yarınların yağmuru bütün lekeleri yıkacaktır, Ama aklımızda daima kalacak şeyler var.

Siz bizi kentinize kabul etmezseniz yarın öbür gün kapınıza bir başçavuş dayanacak ve, "Vatan sağ olsun, başınız sağ olsun, evladınız gitti. Allah korusun." Böyle diyecek.

Savaşların olmadığı, halkların ve kültürel kimliklerin saygı gördüğü, gerçekten barışçı bir dünya kuramaz mıyız?

İnsanlık ilerlemeyecek, huzur bulmayacak; mutluluk, özgürlük ve barış yüzü görmeyecek etobur olduğu sürece.

Bizim amacımız, sadece bir halkın başına gelebilecek en büyük kötülük olarak savaşa karşı çıkmak değil, Türkiye’nin statükosunu muhafaza etmesinin bizi ilgilendirmediğine, Rusya’ya gösteriş yaparcasına barış zamanı muazzam bir maliyete katlanarak bu ülke lehine yapageldiğimiz silah satışının azaltılabileceğine ve bu tasarrufun İngiliz imparatorluğunun vergi mükelleflerine yönlendirilebileceğine işaret etmektir.

İnsanlar hayvanları öldürüp yedikçe, dünya üzerinden cinayet, kan dökme ve savaşlar kalkmayacaktır.

LSD gözlerimi açtı. Beynimizin sadece onda birini kullanıyoruz. Gizli kısmı kullandığımızı düşünün! Eğer politikacılar LSD alsaydı bu tamamıyla yeni bir dünya anlamına gelirdi. Savaş ya da fakirlik ya da açlık olmazdı.

Bu dünya nükleer devlerin ve etik bebeklerin dünyası. Savaş hakkında bildiklerimiz barış hakkında bildiklerimizden, öldürme hakkında bildiklerimiz ise yaşama hakkında bildiklerimizden daha fazla. Atomun gizemini çözdük ama dağdaki vaazı reddettik.