Bu kadar açgözlü ve bencil olmayın. Dünyada sizin kocaman evlerinizden ve gösterişli mağazalarınızdan başka şeyler de olduğunun farkına varın. İnsanlar açken siz arabalarınızın benzini için üzülüyorsunuz. Bebekler susuzluktan ölürken siz son modeller için moda dergilerini karıştırıyorsunuz. .

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.

Tupac umursar, eğer başka kimse umursamazsa.

Bir oluş hali, bir farkındalık ve meditasyon yapmak, zihnin yaşlanmaması, çağı kaçırmamak, insan olmak, özgür olabilmek, empati geliştirebilmek, toleranslı olabilmek, kimseyi yargılamadan bakabilmek gibi değerler üzerinden mükemmelleşmek, bilgeleşmek benim en büyük beklentim.

Acı çekmeyenler, başkalarının acı çekebileceğini akıllarını bile getirmezler.

Mezbahaların cam duvarları olsaydı herkes vejetaryen olurdu.

Bir ölülerin, bir de ölüden farkı olmayan dirilerin günleri hep birbirine uyar, hep bir hava içinde geçer: artık duymazlar, işitmezler de onun için.

İlk şarkımı engelliler için yaptığım 'Her şeye Rağmen', engelliler için yazılmış bir şarkı. Şarkının ikinci bölümünde de engelli kavramı ile hepimizin içinde olan ve bu engeli kaldırdığımız zaman başkalarının engellerini de kaldırabileceğimiz anlatılıyor.

Hayvanlara yapılanların video ve fotoğraflarını izleyerek vejetaryen oldum. Görmek vicdanları eğitiyor.

Kendiniz de dahil olmak üzere insanları suçlamaktan vazgeçin. çünkü her birimiz zaten sahip olduğumuz bilgi, birikim ve farkındalıkla elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz.

İnsanlarınız bizim gibi ülkeler fakirlik içinde boğulurken yardım isteyen çığlıklarımızı duymuyor bile. Kulaklarınızı size bunları söylemeye çalışanların sesine tıkayıp, onları radikal ya da komünist olarak damgalıyorsunuz. Yoksulları ve ezilmişleri daha fazla yoksulluk ve esarete itmek yerine onlara kalbinizi açmalısınız...

Hisseden tüm varlıklarla olan akrabalığımızın farkındayız.

Etrafında gördüğün yönetici konumundaki kişiler arasında halkın fakirliğinden etkilenen ve bunu dert edinen birisini görebiliyor musun?

Bütün mesele, vicdanları görebilecek gözler edinmektir.

Başkasını en iyi tanımanın yolu kendini tanımaktan geçer.

Edebiyat, sahip olduğumuz en iyi öteki gözü elde etme; kendimizi kendimizden koparak görme yollarından biri.

Empatinin kökeni özbilinçtir; kişi duygularına ne kadar açıksa, başkalarının hislerini okumayı da o kadar iyi becerebilir.

Kendi ölülerimize saygımızı sunup yas tutarken, öldürdüklerimize karşı garip bir şekilde duyarsız kalırız.

1970'lerin ortalarında Peter Singer’in endüstriyel tarımın korkunç yönlerini anlattığı “Hayvan Özgürleşmesi” adlı kitabını okumuş ve dehşete kapılmıştım. İnsanların hayvanlara, birer makine gibi muamele ettiğine inanmakta güçlük çekmiştim. Daha sonra tabağımdaki ete bakarken düşündüm: “Bu neyi simgeliyor? Korkuyu mu? Acıyı mı? Ölümü mü?” Ve bir daha asla et yemedim.

Gündüz yabancı ajanslardan birinin geçtiği fotoğraf gözümün önüne geldi. Filipinler mahreçli fotoğrafta bir bisikletin selesine doldurulmuş birbirinden güzel, birbirinden sevimli köpekler görülüyordu. Ve şöyle bir not vardı: "Bunların hepsi ölüme götürülüyor. Akşam restoranların en gözde yemeği olacaklar..." Tabağımdaki yoğurtlu çoban kavurmaya çatalı batırdığımda, sanki kendi köpeğimi, Junior'ımızı yiyormuşum gibi geldi. O akşam vejetaryen oldum. Bir başka deyişle 17 yıldır ne et, ne tavuk, ne balık... Ne de herhangi bir et suyu... Son nefesimi verinceye kadar da öyle gidecek. İyi ki vejetaryen olmuşum. Çünkü bir gün herkes vejetaryen olacak. İster istemez.