Kim olduğun veya nereden geldiğin önemli değil, yolun aşağısında bir yerde birine ihtiyacın olacak.

Hepimiz tek kanatlı melekleriz; yalnızca birbirimize sarılarak uçabiliriz.

Kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma... Kendin ayağa kalkmak istiyorsan başkalarının da kalkmasına yardım et; kendin başarı kazanmayı arzuluyorsan başkalarının da başarıya ulaşmasına yardım et.

Tanrı'dan değil, çocuğumuzla konuşmalıyız, ama başkalarına işkence, sefalet ve zorluklardan kaçmalarına yardımcı olmak için elinden gelen her şeyi yapmaya hazır olmanın önemi çok acı bir şekilde üstesinden gelmelidir.

İnsanları acı çekmekten daha fazla birleştiren başka bir şey bulunmamaktadır.

İnsanların birbirini öldürmesinde, hayvan öldürüyor olmanın büyük rolü olduğu kanısındayım. Çünkü canlıların birbirlerini öldürmeleri konusunda var olan doğal engel, hayvan öldürmek yoluyla aşılıyor. Acı çeken bir canlı katlediliyor, kafası kesiliyor, barsakları deşiliyor, böbrekleri, ciğerleri çıkarılıyor. Normal olarak her insanda, hemcinsini öldürmeye karşı bir engel var. Ama hayvanları öldüre öldüre, onlarla aynı biyolojik koşullara sahip insanları da öldürmeyi doğal karşılıyorlar.

Yaralı bir insana ne hissediyorsun diye sormam, yaralı bir insan olurum.

Öyle alçak bir kapıdır ki açlık, geçilmesi zorunlu oldu mu, insan ne denli büyükse, o kadar çok eğilir.

Başarı, her kimsen ve ne isen, sırf sen varsın diye sen dahil, bir başkasının mutlu olmasıdır.

Bu hastalık şunu da getirdi. Ülkede bir bütünleşme var. Yer yer görüyoruz bunları. İnsanlar birbirine yardım etmeye başladı. Eskiden komşular birbirini tanımazken şimdi birbirlerine alışverişlerinde dahi destek olmaya başladı. Anladığım kadarıyla bir hoşgörü başladı. İnsanlar ayrımcılığı bırakıp, birbirine destek olmaya başladı.

Bence zenginler fakirler gibi fakirlerde zenginler gibi yaşamalı ve her hafta yer değiştirmeliler, böylece birbirlerini anlarlar.

Ve şunu kastediyorum: özgürlük, yalnızca kişisel özgürlüğün dar anlamında değil, daha geniş anlamda, her bireyin potansiyelini sonuna kadar geliştirmek için ekonomik ve sosyal özgürlüğe sahip olması. Herkesin eşit değeri üzerine kurulu topluluğun anlamı budur. Kuzey Afrika çöllerinden Gazze'nin kenar mahallelerine, Afganistan'ın sıradağlarına kadar açlar, sefiller, mülksüzler, cahiller, yoksulluk ve sefalet içinde yaşayanlar: onlar da bizim davamız.

Biz hayvanlar adına konuşuyoruz, Onların acısı bizimkiyle bir. Biz hayvanlar için savaşacağız, Onların hakları kazanılana kadar.

Bir insan acı duyarsa canlıdır. Başkasının acısını duyarsa insandır.

Yalnız kalmak ve sevilmediğini bilmek, bir insanın yaşayabileceği en büyük yoksulluktur.

Eğer onlar açsa onlara yiyecek veririz, eğer onlar çıplaksa onları giydiririz, eğer onlar hasta ise onları her gün ziyaret ederiz, eğer onlar evsizse onlara bir ev veririz.

Herkesin bir dokunuşa ihtiyacı var.

Bizi yetersizliklerimiz barıştırır.

Beynimizde başkasının hareketini kendi hareketimizmiş gibi anlayan ayna nöronlar var, karşıda iki el sıkıştığında, bunu kendi elimiz yapıyormuş gibi algılamak bizi ortak bir varoluş düşüncesinden başka nereye götürebilir ki?

Bizler bir kalbe sahibiz... Eğer sen de bir kalbe sahipsen birini sev ve eğer yeterince sevgin varsa herkesi sev.