Işığı ve karanlığı, savaş ve barışı, yükselme ve çöküşü deneyimlemiş kişidir gerçekten yaşamı tecrübe etmiş olan.

Akıllı adam hem kitapları ,hem de doğrudan doğruya hayatı okur.

Yaşlanmak bir dağa tırmanmak gibidir. Çıktıkça yorgunluğunuz artar, nefesiniz daralır ama görüş açınız genişler.

Ben sürekli kazık yedim, artık kazığı çok iyi biliyorum. Ama insanı geliştiren şeyler de o kazıklar maalesef. Köteği yedikçe insanın derisi güçleniyor. Kabuk bağlayan yara daha kuvvetlenirmiş. Mesela bir yerinizi kanatın orası kabuk bağladıktan sonra daha sertleşirmiş yani deriniz. Aynen o misal ben de arkadaşlarımı tanıya tanıya hayatı tanıdım.

Hep böyledir. Yanlış insanlar öğretir, yalnız insan olmayı..

Gerçek hayatın dokusuna nüfuz etmiş akıl, bilgeliktir.

Acı insanı olgunlaştırıyor.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Yaşlanınca insan gördüğü hiçbir şeye şaşırmıyor.

Ne yazık ki, birisi tecrübe kazandıkça, gençliğini kaybediyor.

Herşeyi dengede tutmak iyidir. Herşeyi uyumlu tutmak daha iyidir.

Başarı başkalarının geçirdiği tecrübelerden yararlanmaktır.

Anlamadan yaşanıyor da yaşamadan anlaşılmıyor.

Yaşadığım deneyimler kadar yaşım yok.

Yaşamakla kaybettiğimiz hayat, Malumat içinde kaybettiğimiz bilgi, Bilgide kaybettiğimiz bilgelik nerede?

Deney, öğretmenlerin en iyisidir; yalnız okul masrafı ağırdır.

Hayat acele edilecek yer değildir.

Dolaşanları bilmezsen düşünceleri tanımazsın.

Bütünlüğü sağlayan bilgeliktir.

Bazen çok bildim zannedersin, en büyük hatayı o zaman edersin, Melanie Klein çocuğunu analiz etmiş ve peşinden o çocuk intihar etmişti. Hayat bilgisizlik denizinde yüzenlere şımarmaya yetecek kadar yüzeysel bilgiyi ancak verir, kendisi oysa bütünüyle bilinemeyecek kadar ötededir. Hayatın verdiği anlık bilgiye güvenmeyin, sahtedir; gerçeğe yakın bilgi uzun bir gözlem ve deney sürecinin sonunda belki elde edilebilir.