Ey Yar Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş ; Yüreğimin dibine kadar yolun var.

Aşk için yeryüzünde uzaktan ötesi yok, En uzun gecelere şafaktan ötesi yok. Yaklaşanlar Tanrı’ya o gerçek aşıklardır, Nehirlere denize varmaktan ötesi yok.

Öyle uzak ki yerim,
Uzakları aşıyor,
Bütün özlediklerim,
Benden ayrı yaşıyor.

Bugüne en uzak gün, dün.

Yan yana yürüdüler. Ayrı ayrı yaşantıları, ayrı ayrı duyguları olan iki kıta gibiydiler; bir ilişki kurulamıyordu aralarında.

Asıl uzaklık, yaklaşılamaz olandır.

Buralarda her düşünce sona yakındır. Burda her şey bizden uzak, "O"na yakındır.

Yalnızca içteki yakındır; başka her şey uzak.

Yeni meydanlar açılmış uzaktaki şehrimde.

Yakınlık, uzaklıktan daha sıkıntılıdır. Çünkü her yakınlıkta kaybetme korkusu, uzaklıkta ise kavuşma ümidi vardır.

Hayatta gerçekten en ilginç olan, ulaşamadığınız şeydir.

Yüreği uzaklıklar değil, bazende göze alamadığımız yakınlıklar acıtır.

Nereye gitsek şehir, kime gitsek bir uzaklık kalıyor, kendimize.

Sineklidağ burası,
Şehre tepeden bakar,
Ama şehir ırakta,
Masallardaki kadar.

Hayalini kurduğum huzurdan kilometrelerce uzaktayım.

Değilsek de yakın, birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün...

O merdivenin dibinde, benim dünyamdan o kadar uzaktı ki...

Uzaktan cesur olmak kolaydır...

Aramızda kilometreler yok, yalnızca bir üşüme mesafesi uzağındayım.

Yakında bakınca güzelliği bastırılmış gibi, göz almıyor. Burnunun biçiminin pek de soylu olmadığını, yüz hatlarının kusursuz olmadığını neredeyse saygısızlığa varan bir keyifle izliyorum. Bunu fark edince de rahat bir soluk alıyorum, oysa soluğum kesilmesin ve dilim tutulmasın diye Bianka’nın bana karşı bir tür acıma beslediğinden çekiciliğini denetim altında tuttuğunu da biliyorum. Güzelliği, uzaklığın yardımıyla canlanıyor ve sonra acı veriyor, benzersiz ve dayanılmaz oluyor.