İnsanın söktürdüğü dişinin yeri de bazen ağrır ve ağrı hiç de diş ağrısı değildir.

Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.

Biri, saksımızı çiğneyip gitti. Biri, duvarları yıktı, Camları kırdı. Fırtına gelip aramıza serildi. Biri, milyon kere çoğaltıp hüzünleri Her şeyi kötüledi, Bizi yaraladı... Biri şarabımızı döktü, Soğanımızı çaldı. Biri, hiç yoktan vurdu, Kafeste garip kuşumuzu! Ciğerim yanıyor, Yüreğim kanıyor... Solmasaydı gülümüz böyle!

Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan... Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol... Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol... Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli... Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli... Biçare gönüller!.. Ne giden son gemidir bu... Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu... Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler... Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler... Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden... Birçok seneler geçti dönen yok seferinden...

Sokak aralarında kayboldu gençliğim
Alanlar aldıklarını yerine koymadı
Sensiz geçen iki gecem
Sensizliğim kadar koymadı
Kimleri yedi bu yürek
Kimleri yedi de
Bir sana doymadı...

Birileri gidiyor, dönmüyordu; birileri ölüyor, bulunmuyordu.

Akşama doğru azalırsa yağmur, Kızkulesi ve Adalar, Ah… Burada olsan, çok güzel hâlâ, İstanbul’da sonbahar.

Bir şeyin zaten kırılacağını biliyorsanız, kırılması sizi şaşırtmaz ve üzmez. Bir şey yok olduğunda paralize olmak yerine bir süreliğine hayatınızda olmuş olduğu için minnettar olursunuz.

Felâketimizi başka biriyle taksim etmek saadettir fakat annelerle değil, annelerle değil. Annelere anlatılan kederler taksim değil zarbedilmiş (dövülmüş) olur.

Evet, vardın. Var olmuştun. Bir tüfekle göğsümden vurulmuş gibi hissettim.

Neyleyim cenneti gurbet ellerde, bir yanım gülse de ağlar bir yanım.

Dünyanın en kötü manzarasıdır, bir anneyi ağlarken görmek.

Geçmişe bakarken her şeye rağmen, içimde derin bir hüzün duymaktayım. Değişen dünya ile beraber kaybolan yıllarda yalnız gençliğimiz değil, sevdiğimiz hemen her şey yok olup gitti. Bu dünya bizim dünyamız bile değil artık.

Geride bıraktığım üç sene içerisinde hiçbir günüm yok ki onu birkaç kere hatırlamış olmayayım. Sabah kahvaltısında, yemekte, akşam yatarken hep o karşımda. Üç sene geçti fakat o bir türlü gözlerimin önünden ayrılmadı. Dünyada yalnız kalmak kadar zor bir durum yokmuş. Başa gelmeden anlaşılmıyor. Şimdiye kadar gözlerim yaşlı kaç günlerim geçti. Hele akşamları yalnızlık bütün ağırlığıyla kendini hissettiriyor.

Geceler, katran karası geceler Ellerim tütün kokar gecelerde... Geceler katran karası geceler Ellerim tütün kokar gecelerde Geceler olmaz olası geceler Açılır yelkenleri yalnızlığın Vurur dalga sesleri, yüreğimde …

Bir dudak izi bırakmamışsın ki bardaklarda ömrüm boyunca ucundan öpeceğim.

Gitti işte... Herkesin gittiği gibi.

Bir şey gerçekten bittiğinde, her şey bitmiş gibi gelmez mi insana?

Şu sıralar sık sık yaşlandığımı hissediyorum. Özellikle seninle görüşemez hale geldikten sonra.

Bu ıssız Anadolu mezarlıklarında ne kadar sevgili bıraktık, geçtik...