Aptallıklarının farkına varanlar gerçek aptal değildir.

Bildiğimizi bilmek ve bilmediğimizi bilmek, işte gerçek bilgi budur.

Herkes hata yapabilir, yalnız ahmaklar hatalarında ısrar eder.

Aptallar, akıllılardan pek az şey öğrenirler; ama akıllılar aptallardan çok şey öğrenirler.

Aptal olmaya cesareti var, bu da akıllılık yolunda ilk adımdır.

Zeki insan, kendisini kendi aptallığından koruyarak yaşar; aptallığını, ortaya çıkar çıkmaz anlar ve onu yok etmeye çalışır; oysa aptal insan, kendi aptallığına, koşulsuz olarak, büyülenmişçesine teslim olur.

Bilgili bir aptal, bilgisiz bir aptaldan daha aptaldır.

Deneyim başka şeylere bakarken kazandığınız şeydir.

Bütün hayatınız boyunca anladığınız bir şeyi ansızın başka türlü anlayıverirsiniz. Buna öğrenmek denir işte.

Ne kadar çok öğrenirsek, o kadar az bildiğimizi fark ederiz.

Akıllı insan aptal bir sorudan, aptal bir insanın akıllı bir cevaptan öğrenebileceğinden daha çok öğrenir.

Ne kadar az bildiğimizi anlayabilmek için ne kadar çok şey bilmemiz gerektiği ne kadar gariptir. Cahil olduğunun farkına varmak, bilgiye doğru atılmış büyük bir adımdır.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Deli deliliğinde diretirse, bilge olur çıkar.

Aşırılığın yolu bilgeliğin sarayına varır.

Bilmek, biIineni değişime uğratan bir eyIemdir.

Pek az insan başkalarının deneylerinden yararlanmayı bilecek kadar akıllıdır.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Aptallar dünyanın tüm bilgelikleri ile alay ederler.

Ancak aptallar mutlu oldukları için sevinirler!