Her şey geçiyor ama bazı şeyler unutulmaz.

Soluk Alamadıkları için öldüler. Gönüllere gömüldüler.

Midem ekşiyor, kulaklarım uğulduyor, adını bilmediğim bir rüzgâr yalıyor ensemi. Yüzümdeki ifadeden rahatsız olduğu belli, gözleri bulutlanıyor bir anda, sesi boğuklaşıyor. O ses tonu gerçek, biliyorum. Çünkü ben en çok sesleri hatırlıyorum; o gün de, bugün de!

İnsanın aklına ne hatıralar geliyor!

Unutmamalı o güzel günleri, Anılarla gönülleri hoş tutmalı, avutabilmeli.

Hatıralarımıza sığınıp şu akmakta olan zamanın, muammalar taşıdığı için neşesi bile endişe veren zamanın içinden sanki sıyrılıvermek ne hoş şeydir.

Pamuk gibiydi bembeyazdı ekmek.

Eskiden bildiğimiz yerler, kendilerini kolaylık olsun diye yerleştirdiğimiz mekanlar alemine ait değillerdir sadece. O zamanlarki hayatımızı oluşturan, birbirine bitişik izlenimlerin ince bir dilimidirler; belirli bir görütünün hatırası, belirli bir anın özleminden ibarettir; ve evler, yollar, caddeler de, heyhat, seneler gibi ucup giderler.

Bir dudak izi bırakmamışsın ki bardaklarda ömrüm boyunca ucundan öpeceğim.

Bıraktığı bardağı yıkamadan dudak izleri kalmıştır diye kullanıyorsan seviyorsun demektir. Önemli olan gitmesi değil, gelmesini beklemektir.

Biz onları hatırladığımız için değil , onlar bizi unutmadıkları için vardır hatıralar.

Unutamam bu rüyayı, unutamam çıplak bedenimde dolaşan yağmur damlalarını...

Dağılır yele karşı altın saçları / Uçuşurdu binbir büklüm içinde / Bir hoş ışık vardı gözlerinde / Pırıl pırıl, sönmüş o zamandan beri.

Eğer seni cennette görsem ismimi bilir miydin? Eğer seni cennete görsem aynen böyle olur muydu?

Neyle yaşamamı bekliyordunuz? Elimde sadece anılarım var.

Ah o anılar Hangisine baksam eririm bir solukta.

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini, Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki.

Kitap imzalıyordum, bir yaşlı beyefendi geldi, kulağıma eğildi, neden kalpak, dedi ve ben de 1918 yılındayız ve o zaman devrimciler kalpak giyiyorlardı, cevabını verdim. Çok sevindi, ben de öyle düşündüm, diyordu. Çocuklar misali sevinçle ayrıldı ve arkasından baktım, on sekiz yaşında gidiyordu.

Çok sîmâ tanıdım, îmâ aldım, yüzleri aklıma kazıdım. Adı anıldığında

Dil ateştir, biraz suyla söndürülmesi mümkündür. Tırnaklarını aşındıran, çözemediğin bu kör düğümdür. Üzgünümdür hayli vesselâm. Vuslatım gelmez mihman. Beklerim... Gurbetteyim ne edeyim?