Daima savaşacak kadar genç, ölecek kadar yaşlıyız.

Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara.

Ey kara günlü seher gibi agardı sakalun
Haberün yok kefenün boynuna takdı ecelün.

Yaşamla karşıtlık oluşturan, ölümden ziyade, yaşlılıktır. Yaşlılık, hayatın parodisidir; oysa ölüm, hayatı bir yazgıya dönüştürür: Ona bir kesinlik boyutu kazandırarak, onu sınırlamak ve korumak yoluyla bir yazgıya dönüştürür. Ölüm, zamanı yürürlükten kaldırır.

Yaşlılık yıllarında sürdürülen yaşam, bir trajedinin beşinci perdesini andırır. Kişi trajik bir sonun yaklaştığını bilir; ancak bunun ne olduğunu bilmez henüz.

Her hayatın kaçınılmaz olarak koştuğu yaşlılık ve ölüm bizzat tabiatın kendisinin ellerinden çıkan yaşama iradesi hakkında verilmiş bir mahkumiyet kararıdır.

Benim yaşımda, genellikle ölümden korkup korkmadığım sorulur ve cevabım her zaman, doğumdan korktuğunu hatırlayamıyorum.

Yaşlılık, sonlanmasını istemeyeceğiniz tek hastalıktır.

Birdenbire kendini o kadar yaşlı hissetti ki şimdi ölüm karşısına çıkacak olsa şunu bile diyemecekti: Sevgili ölüm henüz yaşamadım.

Yaşlılık, dünya sahnesinden uzaklaştığımız basamaklardır.

Genellikle çok uzun yaşamak ölümcüldür.

Yaşlanmak isteriz. ama yaşlılıktan korkarız; bu hayati ne kadar sevip, ölümden nasıl kaçmak istediğimizi gösterir.

Yaşlılık, ölümden çok daha korkunçtur.

Yaşamda bir an geliyor, tanıdığın insanlar arasında ölüler canlılardan çok oluyor. Ve beyin başka yüz hatlarını, başka ifadeleri kabul etmeye yanaşmıyor: Rastladığı bütün yeni yüzlere eski izlerin damgasını vurup, her birine en uygun maskeyi buluyor.

Genç olan yaşlanır; bugün yaşayan yarın ölür.

Bir çocuk cenazesi gören yaşlıların ve bir yaşlı cenazesi gören çocukların acınmalarında ne sinsi bir teselli vardır.

Beni bir antika olarak saklamaya çalışıyorsun, ama işim bitti. Öleceğim.

Evvela dişlerimiz döküldü, Sonra saçlarımız, Ardından birer birer arkadaşlarımız. Şu canım dünyanın orta yerinde Yalnız başına, yapayalnız Kırılmış kolumuz, kanadımız Tatlı canımızdan usanmışız..

Gençken işim var, yaşlıyken çişim var. Prostat oldu camiye gelemiyor. Gençken gelme, ihtiyarken gelme, ölünce geleceksin musallaya. Soracak hoca: Nasıl bilirdiniz? Camide hiç görmedik ki herifi, nasıl bilelim?

Uğur Mumcu katledildiği gün, Villa'da çalışıyordum, 24 Ocak 1993, Temren haber verdi, hiç beklemiyorduk ve artık acele etmem gerektiğini düşündüm. Arkasından Eşref Paşa'nın, Şubat 1993 ve hemen sonra da Turgut Bey'in, Nisan 1993, ölümlerini idrak ettik. Zamanımın azaldığını hissettim.