Ahlaklılık yeni ve daha iyi geleneklerin ortaya çıkmasına karşı direnir: aptallaştırır.

İnsanın bir yenilik ya da buluş yapabilmesi için,karşı çıkacak kadar iyi bildiği bir geleneğe sahip olması lazımdır. İster sanatta olsun, ister bilimde, yenilik boşlukta yaratılamaz, eski geleneklere karşı çıkılarak yapılır.

Gerileyici ilerleme karşısında akıllılık da aptallığa dönüşür.

Bilim Ortaçağ uygulamalarına dayanmaz, çünkü onlar geleneklerdir.

İnsanlar zaman zaman değişime direnebilirler, ancak ileriye gitmek istiyorsanız değişim önemlidir.

Ahlaklılık törelere itaat etmekten başka bir şey değildir (özellikle artık değildir), töreler ne tür olurlarsa olsunlar bu ilke değişmez; bununla birlikte töreler geleneksel tarzda davranmak ve değerlendirmelerde bulunmaktır. Geleneğin emretmediği şeylerde ahlak yoktur. Sadece gelenek olduğu için bir inanca bağlanmak... bu elbette namussuz olmak, korkak olmak, tembel olmak demektir! — Öyleyse, ahlaklılığın ön koşuluna namussuzluk, korkaklık ve tembellik olmuyor mu?

Felsefe, insanın kendini aptallaştırmasına izin vermemek için vardır.

Okullar ilerleme ve gelişme yuvaları olmaktan çok geleneklerin ve değişmeyen düşünce tarzlarının korunduğu yerlerdir.

Dünyaya gerçek bir dahi geldiğinde, onu şu işaretten tanıyabiliriz; bütün ahmaklar ona karşı birleşmişlerdir.

Gelenek despotluğu her yerde insanın tekamülüne ayak bağıdır.

İnsanların neden yeni fikirlerden korktuklarını anlayamıyorum. Ben eski fikirlerden korkarım.

İnsanoğlu hayvanları ezelden beri yiyor derler. Bu mantığa göre insanların birbirlerini ezelden beri öldürmelerini de önlemeyelim. Ne de olsa bu da erken dönemlerinden beri yapılmakta.

Ahlâk, göreneklerimiz, geleneklerimiz hayallere o denli geniş bir alan ayırmıştır ki, 'gerçek' ona en çok muhtaç olanların gözlerinde bile daima hor ve değersiz kalır...

Tembellik vücudun aptallığı, aptallık zihnin tembelliğidir.

Kötülük sürekli olarak yok olma eğilimindedir.

Her şey ters gidiyorsa unutma: Uçak, rüzgarı karşısına alarak yükselir, arkasına alarak değil.

Sabrın erdem olmaktan çıkmasının ötesinde bir sınır var.

Dini gelenekleri taklit eden ya da onları yorumlayan aptalları yok edin!

Kuşku yok ki çağımızın kimi alışkanlıkları sonraki kuşaklar tarafından barbarca tavırlar olarak görülecek. Torunlarımız, küçük çocukların, hatta bebeklerin anne-babalarıyla değil yalnız başlarına uyumalarında ısrar ettiğimiz; halktan onay alma ya da yüksek siyasi konuma gelebilme uğruna milliyetçi tutkuları alevlendirdiğimiz; rüşvet ve değer yitimine yaşam şekilleri olarak göz yumduğumuz; hayvan beslediğimiz; hayvanları yiyip şempanzeleri hapsettiğimiz; yetişkinlerin rahatlatıcı ilaç kullanımını suç saydığımız; çocuklarımızın cahil yetişmesine izin verdiğimiz için bizden nefret edebilirler.

Sevgi bilgeliktir, nefret ise aptalcadır.