Her zaman olduğu gibi, geçirdiğimiz günlerin güzelliğini takdirden acizdik.

Herkes ölür ama yalnızca bazıları gerçekten yaşar.

Mutluluk yarına ait değil. O bir varsayım değil. Mutluluk burada ve şimdi başlar...

Sanatın aslında bir şekilde yaşamımız içinde bazı anlara zoom yaptığını düşünüyorum. Zoom’ladığını ve kimi zaman da pause yaptığını. Bir şekilde o akıp giden şeyi bir an için durduruyor. Çünkü aslında sanatçının gerçekten hikâye olarak, kavram olarak çok temel bazı şeyleri var. Bin tane hikâyemiz yok.

Yaşamda hiçbir şeyden korkmayın yalnız; her şeyi anlamaya çalışın. Şimdi anlama vakti, böylece daha az korkabiliriz.

Aslında mutsuzluğun değerini bilmelisiniz.

Farkında değilsiniz günler geçiyor. Dün komşu kadını tabuta koyup götürdüler. Ölmek güzel aslında yaşamak daha güzel.

Tüm bu olup bitenin anlamı sensin. Sebebini bilmediğin başlangıcın sebebi olmayan finalini de göreceksin. Ne ben, ne sen. Farkına varmadan farkına varabiliyor isen tadına varacağın tek şey ZAMAN. Paylaş, hükmetme. Savaş ama hor görme. Yenil ama pes etme. Kaybet, ama boyun eğme. Kazan ama böbürlenme. Sev, sevil, öfkelen, nefret et, özür dile, vazgeç, gururlan, Geri dön, ağla, kork! Bol bol gülümse, kahkaha at. Hepsi senin, zamanı kaybetme, tadını çıkar...

Zamanın, dolayısıyla yaşamanın şuuruna varabilmenin en iyi yolu, saatler ortasında yaşamaktır.

Her an herkesin, hepimizin vakti azalıyor şurada, her birimizin doğrudan ölüme dur durak bilmeden vakti azalıyor, bunun böyle olduğunun dur durak bilmeden farkında kalsaydık delirirdik, dev bir tımarhaneye dönüşürdü dünya.

Zamanın kaybolduğunu bilenler, en çok üzüntü duyanlardır.

Bugünün Bir Daha Asla Doğmayacağını Düşün!

Derin düşünen bilge kişinin tek bir günlük yaşamı, bilgisiz ve kontrolsüz kişinin bütün bir yaşamından daha değerlidir.

Yaşamı seviyorsanız, zamanınızı boşa harcamayın. Çünkü yaşamın özü, zamandır.

Gökyüzüne çöken gökkuşağı gibi, gökyüzündeki yıldızlar gibi yaşam asla küçük bir şey olarak hissedilmemeli.

Yaşama karşı çocuklaşırken ilerler yaşım.

Kötü insanları tanıma senesi... Can çekişmekte adımın 5 hânesi, yaşamdan soğumamın çoktur bahanesi. Günden güne yırtılmakta kalbimin 12 perdesi. Korkutur cesaretimi iradesizlik sillesi.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

İçinde bulunulan müthiş zaman parçasının önemini bir önceki veya bir sonraki zamanla değiştirme yanlısı kimseler yaşamadaki uyanıklığı terketmiş, şimdiki zamanı gölgede bırakıp kendilerini uyuşturmuş kimselerdir.