Özel mülkiyetin, ona sahip olmayan insanlar için bile ne kadar önemli, dokunulmaz olduğuna çok güzel bir örnek şöyledir. Almanya'da Birinci Dünya Savaşından sonra insanlar çok zor şartlar altında iken bir referandum yapılır ve insanlara sorulur, "Savaşı kaybetmemizin sorumlusu olan Alman imparatoruna/luğuna ait mülklere el konulması ve bunun fakir/zor durumdaki halk yararına kullanılması veya mülkiyete dokunulmaması hakkında ne istedikleri". Referandum sonucunda özel mülkiyet kendilerine ait olmadığı halde halk "Hayır, el konulmamalı" kararını alır.

Filistin'i mi yoksa Arjantin'i seçmeliyiz? Biz, bize verileni ve Yahudi halkının seçtiğini seçmeliyiz. (...) Arjantin geniş arazileri olan seyrek bir nüfusun yaşadığı ılıman iklime sahip, yaşamak için en elverişli ülke. Arjantin, arazisinin bir kısmını bize bırakırsa saygın bir kazanç elde eder. Ancak kesinlikle Yahudilerin bu bölgeye gitmesi bazı hoşnutsuzluklar doğurur ve bizim yeni hareketimizin farklı özü hakkında Arjantin'in bilgilendirilmesi gerekebilir. Filistin bizim tarihi evimiz.

Rusya'yı askeri olarak çevreleme çağrıları ışığında NATO, güçlerini sınırlarımıza doğru tutarlı bir şekilde intikal ettiriyor. Geçmişte benzer adımların Almanya ve Avrupa için nasıl sonuçlandığını Almanya Savunma Bakanı iyi biliyordur

Bir Prusyalı general olarak size şeref sözü veririm ki bu bohem onbaşıyı [Hitler] asla Alman Şansölyesi yapmayacağım. (Orijinali: Ich gebe Ihnen mein Ehrenwort als preußischer General, daß ich diesen böhmischen Gefreiten niemals zum deutschen Reichskanzler mache.)

Siyasal bir zafer kazanmadıkları sürece, çoktan hazırlanmış bir ekonomik yenilgi onları beklemekteydi.

Üçüncü Haçlı Seferinin amacı Kutsal Ülke'nin geri alınması değil, İtalyan şehirleri için ticari yarar sağlanmasıydı.

Almanya işgali 550 kilometre karelik bir ülkede kaçınılmaz olarak bazı kusurlar yaratsa da yine de insanlık dışı değildir.

Tarih, para değiştiricilerinin parayı kontrol etmek ve ihraç etmek suretiyle hükûmetler üzerindeki kontrollerini sürdürmek için her türlü taciz, entrika, hile ve şiddete başvurduğunu kaydeder.

Modern bir toplumun mümkün olduğu kadar çok kültürlü gruplarla çok kültürlü bir toplum olarak kendini yapılandırmasının mümkün olması icap ettiği fikir bence saçmadır. Ne de olsa I. Otto'dan beri bin yıllık tarihi olan Almanya'dan sonradan bir eritme potası yapılamaz.

Beni üzen, Almanya'da üretkenliğin geri kalmasından dolayı artık Doğu Alman gelirlerin Batı Almanya gelirlerine eşitliğini göremeyeceğimizdir.

Siyaset ve dinler her zaman kanlı savaşlara yol açar, tüm zamanların sosyal ve ekonomik sistemleri kana bulanır.

“Almanya’ya göçmemin iki nedeni var; Biri can güvenliğimin yok olması. İkinci, 1963’te Amerika’dan dönerken bir hafta aralarında kaldığım işçilerimizin yaşamını daha yakından görme isteği...”

Napoléon, Almanya'yı Marsilyalılarla işgal etmiş olsaydı, dünya çehresi bambaşka olurdu.

Medeniyet şimdiye kadar göç ve fetihlere eşlik etmiştir - fikir, din veya ırk çatışması.

… O zaman öngördüğüm canlanmanın yanı sıra, İntikam Tanrıçası'nın 9 Kasım 1918'deki yanlışları düzeltmeye hazırlandığını da hissettim.

… Eğer olaylar farklı bir şekilde gelişmiş ve müttefikler, İkinci Balkan Savaşları'nda olduğu gibi kendi aralarında ani bir kan davasının içine düşmediyse, bu Almanya'da Enver Paşa gibi birinden ziyade, Şansölye Kruno'nun olmasından kaynaklanıyordu.

Bu kısa tümceyi, asla benimseyemedim. "Teslim olmak." Şimdi, burada, tüm dünyanın bilmesini isterim ki; Almanya tarihinde, Kasım 1918'de olanlar, bir daha tekrarlanmayacaktır!

Savaşın yol açtığı zorunlu göçlerle gelen, toplumsal ve siyasal sorunlar, bütün ülkelerin kültürel dokularını ve ekonomik yapılarını dinamitledi. Dünyada savaşa taraf olmuş olmamış, savaştan etkilenmeyen hiç bir ülke kalmadı.

Üçüncü darbe 1993 yılındadır.

Ocak 1993, Uğur Mumcu öldürüldü. Şubat 1993, Jamdarma Umum Komutanı Orgeneral Eşref Bitlis, düştü. Nisan 1993, Cumhurbaşkanı Özal ansızın, mossad'ı çağrıştıran bir sürpriz ile ölüverdi. Anap'ın fiili sonudur. Temmuz 1993, Sivas'ta 38 Türk aydını yakıldılar.