Varoluşsal Kriz

Neden hayat böyle trajik, neden böylesine bir uçurumun üzerindeki daracık bir kaldırım gibi. Aşağı bakıyorum; başım dönüyor; sonuna kadar nasıl yürüyeceğim, bilemiyorum.

Param vardı, yiyeceğim vardı, kitabım, evim her şeyim vardı; fakat isteğim yoktu.

Kalbimin ya paramparça kırılmak ya da taş gibi katılaşmak zorunda kaldığı bu dünyayı terk ediyorum.

Yapmamam gereken öyle çok şey var ki. Bir kere, hiç doğmamam gerekirdi.

Ölmek elinden gelmez, ama yaşamanın da tadı yok.

Ben suyun bir dakika durduğu. Durunca boğulduğu bir yerdeyim.”

Sahip olamadığım şeyler, Ve sahip olduğum şey ikinci sınıf gibi görünüyor, Yapmak istediğim şeyler yapamıyorum ve yapmam gerekenler nefret ediyorum.