Toplum Eleştirisi

Hayırlı bir haber veren dostumsa hiç kalmamış, Bir kuruş için hesaplaşmak isteyenler peşimde..

Doğru söyleyeni tez kovarmış bin bir vilayet, Söyle sence kaç kişinin içinde var inayet?

Bir gün yeni insanlar tarafından aldatılıyoruz, Bir koltuk, biraz para, biraz torpil yeter herkese,

Seçkinler beğendikçe alkışlar, halk ise alkışladıkça beğenir.

Din dışı yaşadı mı çağdaş, ilerici, aydın, uygar… Bütün bunların muhatabı sıkıştı mı "ben de Müslümanım" diyor. Ciddi misin?

Anasını satayım beyni yok fikri var.

Artist cenazesi diye birşey var, Teşvikiye Camii'nden kalkar, gözlüğü olmayan giremez.

İnsanlık bugün de para karşısında değer kaybetti.

Türk halkını “gerçek” ilgilendirmiyor. Bunun sebebi, yüzyıllardır aldığı “inanç” eğitimidir. Görmeden, kontrol etmeden, muhakeme kurmadan inanmayı öğrenmiş bir toplum, gerçeği aramaz. Gerçeği aramayan toplumda da size yukarıda sıraladığım türden rezillikler birbiri ardına gelir ve kimseyi rahatsız etmez. Tabiî bunun sonu felâkettir, muhterem dostum ve hocam Doğan Kuban'ın sık sık işaret ettiği gibi tüm Müslüman dünyasının içinde bulunduğu fecî durumdur.

Hangi ülkelerde bitiyor toprak? Bizim gibi salak ülkelerde. Erozyonumuza mani olamıyoruz, adam gibi tarım yapamıyoruz.

Herkesin küçük küçük köşelerini dönerek, koca bir çıkmaza saplandığı umursamazlık düzeninin temelindeki kurnazlığın özü olan ahmaklık, takdir-i ilâhi değildir.

1000 yıldır birileri ona “doğruyu” söylemiş, o da bunu ya baba dayağı korkusu ya cehennem ateşi korkusu ya sultan hiddeti korkusu ya paşa cezası korkusu kabullenmiştir. Sormaya sormaya, bırakın soru üretmeyi, soru sormayı unutmuştur. Sık sık dile getirildiği gibi “icat çıkarma'’ gibi bir deyimi üretecek kadar salaklaşmış bir toplumun üyesidir.

Türkiye Afganistan'dır. Yani milletin bikini giymesi, Mercedes'e binmesi, yok efendim rock müziği dinlemesi, burayı modern ve medeni bir ülke yapmıyor. Türkiye benim dünyada gördüğüm en ilkel nüfuslardan birine sahip.

Ben milletime ikiyüzlülüğü yakıştıramıyorum.

Türkiye halkı kravat takar, lüks otomobillerde dolaşır, bikinili hatunları sosyetik plajları doldurur veya şehirlerini şekilsiz gökdelenlerle doldurup oraları “modernize” ederek yaşanmaz hale getirir ama tüm bu halk zenginiyle fakiriyle, şehirlisiyle köylüsüyle zır cahildir ve ortalama kültür düzeyi ya bir Afganistan ya da bir Orta Afrika kabilesi kadardır.

Kuşku yok ki çağımızın kimi alışkanlıkları sonraki kuşaklar tarafından barbarca tavırlar olarak görülecek. Torunlarımız, küçük çocukların, hatta bebeklerin anne-babalarıyla değil yalnız başlarına uyumalarında ısrar ettiğimiz; halktan onay alma ya da yüksek siyasi konuma gelebilme uğruna milliyetçi tutkuları alevlendirdiğimiz; rüşvet ve değer yitimine yaşam şekilleri olarak göz yumduğumuz; hayvan beslediğimiz; hayvanları yiyip şempanzeleri hapsettiğimiz; yetişkinlerin rahatlatıcı ilaç kullanımını suç saydığımız; çocuklarımızın cahil yetişmesine izin verdiğimiz için bizden nefret edebilirler.

Hayvan sürüleri kalabalıklaştıkça akıllanır; insanlar, kalabalıklaştıkça aptallaşır.

Düşünmek zor bir sanattır. Bu sebeple çoğunluk sürüyü takip eder.

Yan yana toplanan milyonlarca sıfır, maalesef, bir etmez.

Günümüzde bizi tehdit eden tehlikenin doğadan gelmediğini, insan ve kitle ruhundan kaynaklandığını apaçık görüyoruz. Tehlike insanın ruhundan kopmuş olmasında.

Düşünmek zor bir sanattır onun için çoğunluk tek karar verir.

Ah benim aslan görünüşlü, tavşan yürekli büyük sermayem!

Sizin harmanınız büyük de, taneniz çıkmıyor. Burada beni dinlerken aşka gelip Rahman'ı alkışlarsınız, sandık başına gidince Şeytan'a sarılırsınız.

Eğitim cehaleti alır, eşeklik baki kalır.