Siyaset Eleştirisi

Diktatörler kendilerinden önceki diktatörlerin başına gelenlerden asla ders almazlar.

Otoritenin doğruları yalan olduğu için ülkeyi yıkıma götürüyor.

Ne yazık ki; Silahlı kuvvetler, iç politika için kullanılıyor.

Siyasiler hırsızlık yapmazsa bütün dünya zengin olur.

İktidar dünyanın uzaktaki bir köşesinde kitleler öldürülürken sessiz kalır ama çevresindeki bir kişinin bile öldürülmesinin onu etkilediğini görürüz.

Politikayla ilgilenen insanların cahil olmaları şu an dünyanın en büyük sorunu. Biraz kafası çalışanlarsa insanlığın geleceğiyle değil, kendi gelecekleriyle ilgileniyorlar. İçinden çıkılmaz bir durum... Politikaya giren insanların, din adamları gibi kendilerini adamaları gerekiyor sanırım. Aksi halde insanlar bu gezegen üzerinde asla ideal barış ve doğa ortamına kavuşamayacaklar.

Toplumda var olan neredeyse tüm sefalet, yoksulluk, suç ve karışıklık hükümetler aracılığıyla bu güç uygulamasından kaynaklanır.

Hayatımda hiç oy kullanmadım. Aptalların çoğunlukta olduğunu hep biliyordum ve anladım, bu yüzden kazanacakları kesin.

Bu dünyanın kodamanları sizi sevmeye başladıklarında, bilin ki sizi savaş salamına çevireceklerdir.

Darbe bastırıldı, darbeciler tutuklandığına göre hâlâ sela ile halk niye sokağa çağrılıyor? Nedir derdiniz?

Bu vahşi örgütlerin ülkenin başına bela olacağını bir avuç insan 2011'den beri söyledi fakat iktidar duymadı. Kibirle ülkeyi mahvettiler.

Bir politikacıyı diğerinden ayırt edemezdi. Ona göre bütün politikacılar olmadık yerlerde olmadık şaklabanlıklar yapan şempanzelerdi.

Siyasetçiler, özellikle her şeyin nasıl düzenleneceğini eksiksiz bilenler beni sinirlendiriyorlar.

Türkiye bugüne kadar ne çekmişse Meclise gelen ve karşısındakinin konuşmasına tahammül etmeyip her işi kavga ederek hâlletmeye çalışan kavgacı, gürültücü kişilerden çekmiştir.

İkisinden de randevu talep ediliyor. Tesadüf bu ya, ikisi de saat 10.00'u vermişler. Adamcağız rica etmiş, birisi değiştirsin... Başlamışlar, "O değiştirsin, o değiştirsin." diye. Sonunda ikisi de değiştirmemiş. Bakın hâlâ daha büyüklük kompleksi içindeler! Ne olur? Biri, "11.00'de gel." dese ne olur? Hayır! İşte milletin böyle kin içerisinde birbirlerinin boğazına sarılanlara artık tahammülü kalmadı!

Eski parti yöneticileri yine gelsinler ve o tarihte olduğu gibi yine birbirleriyle çekişmelere, kavga etmeye başlasınlar, anarşi ve terörü hortlatsınlar, göz yumacak mısınız? Bakın hep bir ağızdan "Hayır!" diyorsunuz. Bu elbette olmayacaktır.

Devletin başında olanlar, zaman zaman yönetimi ellerine alanlar; birbirlerini düşman gibi görürler, birbirlerinin selamlarını dahi almazlarsa hangi yüzle halka dönüp de "Kamplara ayrılmayın, bölünmeyin." diyebilirler? Deseler bile halk onlara inanır mı? Aziz Vatandaşlarım, Bu bölünmelere son vermek zorundayız.

Bugüne kadar neler söylemedim. Ama o eski siyasetçilere bir türlü dinletemedim. Ne olursa olsun, isterse memleket de batsın, yeter ki onlar milletin başına geçsin, bıraktıkları koltuklara tekrar otursunlar. Bütün istedikleri budur.

Ah bu iktidar hırsı, koltuk hırsı yok mu; her kötülük buradan kaynaklanıyor.

Aslında halklarına baskı yapan idareler, isteseler bile halkçı olamamış pis idarelerdir. Halkçı olamamak soygunculuktan, bir de yeteneksizlikten gelir.

Atom gücü, süper devletleri, dünyanın efendisi yapacak yerde, kendi icat ettikleri zincirlerle kendi kollarını bağlayan avanak maymunlara çevirmiştir.

Romney iyi birine benziyor ama kitlelere ilham veremiyor ve onları coşturamıyor. Zaten kampanya sloganı bile, ‘bana mahkumsunuz’ şeklinde.

Liberal ve demokratik görünen yönetim kendisini, büyük ölçüde, görünmeyen despotizme barınaklık ederek uygarlığı yok ederek ayakta kalır.

Efendilerin serbestçe seçilmesi, ne efendileri ortadan kaldırır ne de köleleri.