Kariyer

Birden Sagopa Kajmer olmadım. İlk başta tanımadıkları bir insandım. Şarkılarım sayesinde yavaş yavaş her şey meydana geldi.

Küçüklüğümden beri fırsatını bulduğum her zaman defterlere, duvarlara bulduğum her yere çizimler yapıyordum. O yaşlardan itibaren amacım bir çizer olmak ve ileride animasyon filmler yapmaktı. İnşaat mühendisliği bölümü okumam bazı koşullandırmalarla gelişti. Bizim zamanımızda doktor veya mühendis olmayana kız vermezlerdi. En seçkin meslekler onlar görünüyordu. O zamanlar çizerlik ya da animasyon yapımcılığı gibi hayal üstü bir alanın para kazandıracağı ya da insanın yaşamını sürdürebileceği bir meslek olarak görünmüyordu.

Hükümet bana oyunculuk okuluna gitmem için yeterli parayı verdi.

Kıskanılacak bir dönemde doğdum ve çalıştım.

Avrupa Yakası'nda ben antrenmandayım, kendi maçıma Komedi Dükkânı'nda çıkıyorum.

Bizimki gibi bir iş yapmak isteyenler için yapılacak en zor şey tutarlı olmaktır.

İngiltere'de en az Amerika'daki kadar film çektim, İngiltere'ye tekrar tekrar geleceğim.

Avrupa'ya gitmek falan öyle kolay değil! Bakın mesela benim Almanya maçından sonra Bayern Münih'e transferim vardı. Adamlar bir araştırmışlar, almadılar!

Önce kahvedeki ustaları yenmeye başladım, ustalar işe güce gitmez oldu. Ben ise zaten işteymişim ama haberim yokmuş.

Kendimi televizyonda izlemeyi seviyorum!

Birden Sagopa Kajmer olmadım. İlk başta tanımadıkları bir insandım. Şarkılarım sayesinde yavaş yavaş her şey meydana geldi.

Star değilim. Değilim. Oyuncuyum ve işimi çok seviyorum. Ortaokul ve liseden itibaren aklımda başka hiçbir şey yoktu. İzlenilmek ve fark edilmek, bu işin özünde olan şeyler ve zaman içerisinde popülerlik getiriyor ama aslında mesleğim oyunculuk olarak devam ediyor, starlık olarak değil. Starlık, işimi yaptığım sürece yanımdan yürüyen ve kapılmadığım bir kavram. Hiçbir zaman bir adım önünüze geçmemesi ve kontrolsüz bırakılmaması gerekiyor.

Boş zamanım yok. İnsanların ‘boş zaman’ diye nitelediği vakitlerde hep mesleğimle ilgili bir şeylerle meşgul oluyorum. Boş zamanımda film izlemiyorum, film izlemek zaten benim işim. Ve ben de herkes kadar çok fotoğraf çekmeyi seviyorum. “Zamanı gelince çocuklarım baksın” diye düşündüğüm şeyleri çekiyorum.

İlerde sinemacı olacağım. Gün gelecek ben bir şekilde yapacağım bu işi, çünkü kafaya koydum.

Yarışmak ve kazanmak için doğdum.

Şov kadını olmasaydım sanırım her gün iş değiştirirdim.

Bir dönem o kadar yoğun çalıştım ki, tatilde bile dinlenemediğim oldu.

Kylie X 2008 benim için inanılmazdı. Çok yorucu olmasına rağmen çok yoğun ilgi gördü. Sanırım bu tur benim için hep mutlu bir anı olarak kalacak.

Teknik direktör yardımcısıyken, mutluydum, sonra dedim ki, yetti artık. Robson ve Van Gaal’le çalışırken 2 kupa kazanmıştık, dedim ki, 3 kupa alacağım. Şimdi 9 kupam var.

Bir kral gibi geldim, efsane gibi bıraktım.

Onno beni orkestrasına aldığında hayatımda yeni bir kulvar açıldı.

Teoman çok sevdiğim bir isim. Bugünkü Türk rock’nın da babasıdır. Ama ben onun kadar şanslı hiç olmadım. Yapacaklarımı yaptım artık yeter diyemedim. O yüzden çalışmaya devam.

Futbol beni bırakmadan ben futbolu bırakmalıyım

Sinemayı çok istiyordum. Sinemaydı benim asıl hayat amacım. Ama tanıdık yok, bildik yok, torpil lazım. Nereden bulacağım, fakir çocuğusun... Zeki Müren’in filmini gördüm: ‘Beklenen Şarkı’. Baktım hem şarkı söylüyor hem sinemada oynuyor. Haa demek ben de yapabilirim bu işi... Sesimin de güzel olduğunu söylediler. Öyle girdim sinemaya. Şarkılarımla, bestelerimle.