#vuslat

Mahımı gördüm bugün yüzden nikâb almış gider

Halk ölüm sandıgı hoş-vuslat imiş ey Hakkî
Îd-i ekberdir o sanma ki memâtım geldi
(Ey Hakkî, halkın ölüm sandığı hoş bir vuslat imiş; o büyük bir bayramdır, ölümüm geldi sanma.)

Korkutmağa düşme bî-mahaldir /
Vuslat dediğim benim eceldir.

Gençliğimde aradığımı yaşlılığımda buldum , neylersin. Ya ben erken geldim ya sen geç kaldın vuslata , neylersin. Kader!

Ey aşk! Sen öyle bir kişisin ki, dünya tokları, senin vuslatının açlarıdır.

Dünyada ne ikbal ne servet dileriz, Hattâ ne de ukbâda saadet dileriz. Aşkın gül açan bülbül öten vaktinde Yaranla tarab yâr ile vuslat dileriz.

Hasret, vuslatın yarısıdır. İste ki olsun!

Fürkat öldürdü Hayâli bendeni lûtf et yetiş / Sen mürüvvet kanına lâyık mıdır te'hirler

Merhamet, Hakk’a vuslat için en büyük vesiledir.

Benden bana yakınsın / Canımdan sevgilisin / Ya ben seni isteyü / Kanda varayım canım

Yolculuk, kalbin yolculuğudur. Vuslat, sırların vuslatıdır.

Sûfîlerin yolculukları Hakk’a kurbiyet ülkesinde son bulur.

Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez.

Yolculuk, kalbin yolculuğudur. Vuslat, sırların vuslatıdır.

Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez.

Yolculuk, kalbin yolculuğudur. Vuslat, sırların vuslatıdır.

Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez.

Yolculuk, kalbin yolculuğudur. Vuslat, sırların vuslatıdır.

Sûfîlerin yolculukları Hakk’a kurbiyet ülkesinde son bulur.

Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez.

Yolculuk, kalbin yolculuğudur. Vuslat, sırların vuslatıdır.

Sûfîlerin yolculukları Hakk’a kurbiyet ülkesinde son bulur.

Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez.