#toplum

İnsan kelimeye karşı dikkatli olmaya başlar, varsayılan bilgiye dayanır. Oylama tartışmanın, seçim sandığının ve sehpanın yerini alıyor. Vatandaş ekranın önünde oturuyor ve sessiz.

Mevcut dünya ikiye ayrılmıştır : yeterince sahip olmayanlar ve çok fazla olanlar; arabaları sokaktan sürenler ve araba sürenler. Yoksullar sinirli ve zenginler daima tatminsiz.

Sözüne efendisininkiyle aynı ağırlığı verecek koşulların eşitliğini sürdürmek yerine, amirinin aynı bilgi dokunuşuna erişime sahip olmaktan memnundur.

Öğrenmeyi, iyileşmeyi ve kendi yolunu bulmayı değil de, öğretilmeyi, götürülmeyi, tedavi edilmeyi ya da yol gösterilmeyi isterler.

Okul sayısının artması, silahlanmanın artması kadar tehlikelidir ama bu tehlike gerektiği kadar ciddiye alınmıyor.

Okullar kapitalist toplumun üreme organlarıdır, çocuklar bu yerlerde, geleceğin tüketicileri olarak tasarlanırlar.

Hakların "uzmanlar" tarafından formüle edildiği yerlerde özgürlüğün nasıl azaldığını görmek zorundaydım.

İki yüzyıl önce ABD, tek bir kilisenin tekelini reddetmeyi amaçlayan bir hareketle dünyayı yönetti.

Sorumluluğun kişiden kuruma geçmesi toplumsal gerilemeyi kaçınılmaz hale getirmektedir.

Özgür bir toplumun, modern bir okulda oluşturulabileceği görüşü paradoksal bir iddiadır.

Bütün ilaçları denize dökersek, tek kaybımız balıkların ölümü olur.

Okul, eğitimi bir rekabet nesnesi olarak tanımlar.

Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem.

Ceza yasası yanlış. Ömrümüz boyunca neleri yapamayacağımızı yazmışlar: Hırsızlık, adam öldürme, çalıntı mal satın alma, gasp. Ama insanın belli koşullarda, bunları yapmak yerine neler yapabileceği yazılmamış..

Gericiliğe, yobazlığa ve otoriter devlete karşı çıkan, insan hakları ve makul bir toplum düzeni için ortak bir davada mücadele eden savaşçı yoldaşlardır.

Adaletsizlik, yoksulluk, kölelik, cehalet - bunlar reform veya devrimle tedavi edilebilir.

Kurtlar için özgürlük, çoğu zaman koyunlar için ölüm anlamına gelir.

Yıldızların hareketlerini hesaplayabilirim ama insanların deliliğinin nereye gideceğini asla.

İnsanlar sayılar gibidir, o insanın değeri ise o sayının içinde bulunduğu sayı ile ölçülür.

Yoksullara kim adil davranır ki? Köylüler bütün bir yıl çalışırlar, yine de çıplaktırlar.

Puta tapanların da ana babaları vardı. Onlara bir taşın Tanrı olduğu öğretilmişti.

Bazen bütün dünya bana koca bir tımarhane gibi görünüyor.

Tam şu anda hayatın bence en üzücü tarafı, bilimin bilgiyi biriktirme hızının, toplumun bilgelik edinme hızından daha fazla olmasıdır.

Kendinden ödün vermeden, iğrenç ikiyüzlülüğe fazla bulaşmadan ve bu çürümüşlüğe kendini fazla kaptırmadan bir topluluğu tatmin etmenin en iyi yolu klişelere sadık kalmaktır.