#toplum

Ben sanatla, insanla, toplumla mücadele veriyorum. Benim malzemem insan. Ama muhalefeti kendi içerisinde politik bir tavra sokan insana da saygı duyuyorum. Herkesin bir yoğurt yiyişi vardır. Benim kişiliğim işimi iyi yapmak ve o işi topluma sunmakla paraleldir.

Barış içerisinde yaşayacağız, herkes barışı kollayacak. Ateşe benzinle değil, suyla gidecek anlayışa sahip olacağız. Ben hala bu düşüncede olanların, Vahabileşmemişlerin çoğunlukta olduklarını düşünüyorum.

Allah buna şahittir ki, biz toplum adına, hiçbir zaman bir şeyi dünyevi-şahsi çıkarlar hesabına savunmaz ya da reddetmeyiz.

Ümmet-i Muhammed bizim için kişisel çıkarımızdan çok önce gelir.

Tarihiyle bağlarını koparan toplum yok olmaya mahkumdur.

Demirtaş sadece Kürt değil. Demirtaş Türk'tür, Ermeni'dir, Alevi'dir, Sünni'dir. Demirtaş Roboski'de katledilendir. Soma'da vahşice öldürülendir. Demirtaş benim soy ismim değil, Karadeniz'de isyan türküleri söyleyendir. Trakya'da bize selam veren çiftçidir Demirtaş. Demirtaş sokakta katledilen kadındır. Demirtaş anaların o sevdalı yüreğidir. Demirtaş gençlerin ışıl ışıl gözleridir.

Yaratıcı insanların paylaşımlarını takip etmek çok güzel. Sahte bir hayat vitrini olarak kullanılmasının yıkıcı etkileri oluyor.

Aslında bütün sorunların odak noktasında kadınlar ve erkekler kurban olarak birlikte varlar.Çünkü biz kadın ve erkek olarak bir toplumun içine doğuyoruz o toplumda egemen olan kültür ideolojik kalıpları bize empoze ediyor.Biz aslında doğduktan sonra kadın oluyoruz erkek oluyoruz.

Toplumlar hakkını, hukukunu, özgürlüğünü kaybettiğinde bunun kıymetini daha iyi anlayıp, yeri geldiğinde bunun için savaş vermeye başlıyor.

Erken yaşlarda eğitimin önemini bizim henüz ne toplumumuz ne de devletimiz kavrayabildi.

Bizim romanlarımız, filmlerimiz her şeyimiz kadını aşağılayan şekilde.

Bir ülkenin ulusal kimliği anadilidir ve biz onu kaybettik.

Bugün en büyük tehdit beyinlerin işgal edilmesi.

İnsan arabaya benzetildiğinde bilgisi, motoru; edebi ve ahlakı da direksiyonudur. Motor ne kadar güçlü olsa da, direksiyon olmayınca o bir işe yaramıyor. O yüzden edep ve ahlâkın bu toplumun fertlerine öğretilmesi gerekiyor.

Bütün toplumu 5 bin-6 bin kişi yönetir. Önemli olan bütün bu yöneticilerin hırsızlık yapmamasıdır. O zaman sorun biter; iç borç denen bir bela kalmaz.

Hayat sana nereden kaybettiriyorsa, orada bir şeyleri arıyorsun. Bu defa kişilik çözülmesi başlıyor. Kendi kişiliğini deşiyorsun. Nerelere kadar sirayet etmiş bu sistem diye arıyorsun. Bir bakıyorsun, iliklerine kadar bu sistem seni esir almış. Her kadın için böyle mi gelişiyor bilmiyorum ama sonrası sürekli mücadele. Size öğretilen kadınlık rollerini, ilişki tarzını reddetmeye başlıyorsunuz. Bu başka çatışmalara neden oluyor. Toplumda aykırı duruma geliyorsunuz. Çünkü toplum normallerine itiraz ediyorsunuz. Toplumun normal gördüğü şeyler size anormal geliyor, sizin normalleriniz toplumun anormali oluyor. Bu defa toplumsal çatışma zeminleri oluyor. Erkeklerle ya da yanınızdaki hemcinsinizle bile bir irade savaşına giriyorsunuz. “Ben de varım” mücadelesi aslında.

İnanıyorum ki, herhangi birimiz bağnazlıkla takiyeciliğin üzerine çizgi çekebilir. Yeter ki doğru çizgi bulunsun.

Yalnızlık bütün olağanüstü kafaların yazgısıdır, onlar bu yalnızlıktan zaman zaman yakınsalar da ehveni şer olarak hep onu seçeceklerdir.

Vefat etme ihtimali için burada itiraf ediyorum ki, Alman ulusunu taşkın aptallığı yüzünden küçümsüyorum ve ona ait olmaktan utanıyorum.

Üstün, nadir bulunan zekaya sahip insanlar yalnızca yararlı olan bir işe girmeye zorlandıklarında en güzel resimlerle süslenip sonra da mutfak kabı olarak kullanılan değerli bir vazoya benzer.

Tek tanrılı toplumlarda ateizm ya da tanrısızlık ahlak yoksunluğu ile eş anlamlı olmuştur.

Şükür ki yüz tane ahmak bir araya gelse bir tane akıllı adam etmez.

Şöhret edinilmeli, fakat onurun sadece kaybolmamasına dikkat etmek yetecektir.

Sıradan insanlar toplumsallaşır. Çünkü böylece diğer insanlara ve kendilerine daha kolay tahammül edebilir hale gelirler.