#strateji

Bir savaşta komutan ne kadar düşmanını yenme duygu ve düşüncesiyle hareket ederse, her şeyi ilk muharebede kazanma umut ve çabasıyla varını yoğunu bu muharebede terazinin gözüne koyar.

İlk baştaki politik hedefler savaş boyunca birçok kez değişebilir ve nihayet tümüyle farklı bir hal alabilir, çünkü bunlar olaylardan ve bunların muhtemel sonuçlarından etkilenir.

Gece, kural olarak bütün muharebelerde çarpışmayı sona erdirir; çünkü gece muharebesi ancak özel koşullarda başarı vaad eder.

Bir muharebeden düzenli bir geri çekilmeyle kurtulmaktan başka yapacak bir şey kalmamıştır.

Düşmanı yenmek istiyorsak, gayretimizi, düşmanını karşı koyma gücüne uydurmak zorundayız.

Savaşta son adım düşünülmeden ilk adımın atılmaması gerekir.

Her taaruz ilerledikçe zayıflar.

Bir, iki, birden çok Vietnam yaratalım.

Bazen bir gözü yummak, o gözle bakmaktan daha etkili olur.

Türkiye’nin stratejik çıkarlarının nerede, kimlerle nasıl birlikte olmakta, kimlere, nelere uzak durmakta yattığını sürekli düşünmeye zorlanacağız. AB’den uzaklaşmanın, solcu makyajlı ‘anti-Amerikanizm’in, ‘ulusalcılık’ın geniş bir dış çerçeve dışında ele alınamayacağını hep düşündüm. Ergenekonculuğun dış boyutunu gözden kaçırmamaya dikkat ettim. Ergenekoncuların ‘vatanseverliği’ ve ‘ulusalcı’ zihniyetin, Rus milliyetçiliği ve yayılmacılığı ile ilişkisini, dolayısıyla böylelerin pek de ‘vatansever’ ve o kadar da ‘ulusal’ olmadıklarını daha önceleri de çeşitli vesilelerle vurguladım. Türkiye’deki bazı akımlar, bazı örgütlenmeler ve bazı kişilerin, Rus devletince ‘kullanım süreleri’in henüz dolmadığının farkındayım.

Kıbrıs’tan başlayarak Libya’ya kadar millî menfaatlerimizi korumak zorundayız. Açık konuşayım, başka türlü Akdeniz’de kayık bile yüzdüremeyiz... O fırsatı vermezler. Tepemize binerler. Geçmişte bunun örneklerini çokça yaşadık. Ders çıkarmalı ve kararlılığımızı korumalıyız. Kıbrıs Türklerinin, Libya’daki kardeşlerimizin, Akdeniz’e kıyısı olan dost ülkelerin desteğinden faydalanmak ve Mavi Vatan stratejimizi tam anlamıyla uygulamak için önümüzde büyük bir fırsat var.

Stratejik savunma-stratejik denge-stratejik saldırı vardır. PKK bitmeye yakın olduğu zaman hep silah bırakalım, barış yapalım demiştir. Eğer devlet bunu kabul etmişse stratejik dengeye gelinmiş olacaktır. Bir sonraki adım saldırı olacaktır. Güç toplayacaklardır.

PKK ile ateşkes olmaz. Olmamalı! Dağda PKK varken olmaz. Eğer dağda PKK varken ateşkes yapmaya kalkarsanız istediklerini vermediğiniz zaman size saldırmaya başlarlar. Bu ateşkes değildir.

Türkiye Küba'da ve Vietnam'da yapılan hataları yapıyor.

Türkiye PKK'ya karşı strateji uygulamıyor.

İlk baştaki politik hedefler savaş boyunca birçok kez değişebilir ve nihayet tümüyle farklı bir hal alabilir, çünkü bunlar olaylardan ve bunların muhtemel sonuçlarından etkilenir.

Bir muharebeden düzenli bir geri çekilmeyle kurtulmaktan başka yapacak bir şey kalmamıştır.

Savaşta son adım düşünülmeden ilk adımın atılmaması gerekir.

Her taaruz ilerledikçe zayıflar.

Bir kuzunun komuta ettiği bir aslanlar ordusu beni korkutmaz. Ama aynı şeyi, bir aslan tarafından komuta edilen kuzu ordusu için söyleyemem.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti varlığı ortadan kalkacak olursa, bu Türk topraklarına saldırı olacaktır. Çünkü KKTC Türkiye’nin uzantısıdır. Hem Türkiye için hem de Doğu Akdeniz için Kuzey Kıbrıs’ın ne kadar önemli olduğu haritaya bakılınca görülür.

Avrasya, küresel üstünlük mücadelesinin oynandığı bir satranç tahtasıdır ve mücadele jeopolitik çıkarların stratejik idaresini de içerir. 1940'lı yıllarda Adolf Hitler ve Josef Stalin'in de üzerinde anlaşmaya vardıkları gibi, Avrasya dünyanın merkezidir ve onu kontrol eden dünyayı da kontrol eder.

Tahtalar karşı vuruş yapmaz.

Evvelden görmek hakim olmak demektir.