#sınırlar

Hürriyet de, mutlak tanımı imkansız sözcük ve kavramlar arasında ve belki de başında yer alıyor; taşın hem özgür ve hem de esir olduğunu söylemek mümkündür ve bu hürriyetin anlatılmasındaki zorluğa işaret etmektedir. Hareket, istek veya alışkanlığını kaybetmiş katman veya sınıfları, hareket etmedikleri için özgürlükten yoksun sayabilir miyiz; bu nedenle, özgürlüğün bir hareket durumu ve sadece hareket durumu değil, aynı zamanda sınırlarda ve sınırları zorlayan hareket hali olduğunu kabul etmek mecburiyetindeyiz. Dolayısıyla, bir yanıyla öznede hareket isteği ve diğer yanıyla, sınırla çatışma hali yoksa, özgürlüğün varlığını söylemek, sözcüğün olumsuz anlamında, metafiziktir.

Cehaletle deha arasındaki gerçek fark nedir biliyor musunuz? Dehanın sınırları var cehaletinse hiçbir sınırı yoktur.

Kendi özümüze hakaret eden ne olursa olsun, ondan kurtulun.

Rusya'nın sınırları, hiçbir yerde bitmez.

Kötü biri değilimdir ama seni peşin peşin uyarayım. Beni kışkırtma ve benimle alay etmeye kalkışma. Yoksa sana öteki yüzümü göstermek zorunda kalırım.

Her şeyi anlamak zorunda değilsiniz.

Başkasının yaşamanı omuzlarında taşımak yüktür.

Sadece fazla ileri gitme riskini göze alanlar, ne kadar ileri gidebileceğini öğrenir.

Bilimsel tahayyül kendini daima olasılık sınırları içinde sınırlar.

Ve bana geceler yetmiyor. Günler yetmiyor. İnsan olmak yetmiyor. Sözcükler, diller yetmiyor.

Normalin sınırları vardır, şizofrenler çocukken kenarı, köşesi olmayan yuvarlaklarla daha çok ilgilenirler mesela

Kafanda resmini çekemezsen, insanı soluk gibi içine çekmek zorunda kalırsın.

İnsan yaşlandığı için değil, daha fazla yaşlanamadığı için ölür.

Cildindeki elektriği içsel bir güçle değiştirebilirsen başkasıyla eş duyum yapma yetini de arttırmış olursun, derisi insanın çünkü en az kendisi, en fazla başkası olan yeridir.

Bir nalbant en fazla bir at yaşatır, bir baytar en fazla bir nalbant öldürür, kimimizin yaşatırken kimimizin öldürürken sınırı var.

Bedenin sınırları arzunun sınırlarından dardır.

Aşkımla dost olmam.

Gerçek güçlülük, kendi gücünün sınırlarını iyi bilmektir.

Paylaşmanın erdemliğini fark edebilseydik, insanca yaşamayı becerir, dünya sınırlarının anlamsızlığını fark ederdik.

Hoşgörünün her zaman sınırları vardır - aktif olarak hoşgörüsüz olana tahammül edemez.

Şeftalimi istemiyorsanız, ağacımı sallamayın.

Maalesef toplum olarak biz sınırlarımızı zorlama çabasına hiç girmiyoruz.

İnsanın olası mutluluğunun ölçüsü bireyselliğiyle önceden belirlenmiştir. Özellikle, zihinsel gücünün sınırları yüksek bir hazzı alma yeteneğini sonsuza dek belirlemiştir. Bu sınırlar darsa, dışarıdan gelen tüm çabalar, insanların ve şansın onun için tüm yaptıkları o kişiyi sıradan, yarı hayvansı insani mutluluğun ve hoşnutluğun ötesine geçiremezler. O kişi duyusal zevklere, rahat ve keyifli aile yaşamına, düşük bir dost canlılığına ve kaba saba bir zaman öldürmeye bağlı kalır.

Medeniyetlerin keskin sınırları, belirgin başlangıçları veya sonları yoktur.