#sekülerizm

Dinin; hiçbir faydası yoktur.

Kürt hareketinin her yaptığını her zaman destekledim, destekleyeceğim. Ama "devletin geleceğini düşünenler ve seküler güçlerle" işim olmaz.

Bu Katolik Kilisesi ortadan yok olacak. Yaklaşık 25 yıl içinde kaybolup gidecek. Geriye bir şey kalmayacak, insanlar unutacak.

Sekülerizmde gizem, maskaralık, rahipler, seremoniler, sahtelik, mucize ve cezalandırma yoktur. Kır zambaklarının nasıl büyüdüğüne kafa yorar, yarın için kaygılanır. Bütün dünyaya şunu söyler: Yiyebileceğinizi, içebileceğinizi ve giyinebileceğinizi unutmayın; zevk alabileceğinizi unutmayın; istemeyebileceğinizi unutmayın; verebileceğinizi ve asla ihtiyaç duymayabileceğinizi unutmayın.

Biz karanlık bir çağda yaşıyoruz. Dışarıdaki karanlık bir günahkarlık halidir. İçteki nurdan uzaklaşma... Seküler psikoterapist şaşıya yol gösteren kör rolündedir.

Seküler ebeveyn, bu kişinin dinini çocuklarına aktarma sürecini bir beyin yıkama biçimi olarak görüyor. Dini inancı, doğrudan ve haksız bir şekilde çocuklara empoze edilen bir şey olarak görüyorlar.

Pek çok seküler ebeveyn, onları dine maruz bırakmaya bile çalışacak çünkü bunun kendi seçimlerini yapmalarına yardımcı olacağını düşünüyorlar.

Laik insanlar ölümden sonraki hayata inanmazlar, daha çok ölümden önce yaşama inanırlar.

İlerlemenin tek yolu, Tanrıya savaş açmaktır.

Seküler hümanizm, bir dinin temel niteliklerine sahip değildir: bir tanrıya inanç, bir tür ölümden sonraki yaşam isteği, kutsal dogma veya metinler veya mutlakiyetçi bir ahlaki inanç. Bunun yerine, felsefi ve etik bir bakış açısını ifade eder ve doğaya ilişkin doğal görüşünü formülasyonunda bilimsel yöntemi kullanır.

Yaşamın anlamı, yalnızca ölümden sonra gizli, gizemli bir alemde keşfedilmemelidir; tam tersine, Hayat Ağacı'nın etli meyvesini yiyerek ve burada ve şimdi olabildiğince eksiksiz ve yaratıcı bir şekilde yaşayarak bulunabilir.

Çağdaş toplumda seküler hümanizm, herhangi bir dini formülasyondan keskin bir şekilde ayırt edilebilen bir pozisyon olarak hem eleştirmenler hem de savunucular tarafından seçilmiştir.

Ebeveynlerin çocuklarına dinlerini empoze etme hakları yoktur ... Köktenci Protestan bir ebeveyn, devletten kendi dar eğitim anlayışını desteklemesini bekleme hakkına sahip değildir.

Teist ancak bu yaşamı mezarın ötesinde aşkın bir dünya için terk ederek anlam bulabilir. İnsan dünyası bulduğu şekliyle 'nihai amaçtan' yoksundur ve dolayısıyla anlamsızdır.

Bu hayat burada yaşanırsa ve bilebileceğimiz tek şey şimdi ise, önümüzdeki en mantıklı seçenek onu doyasıya yaşamaktır.

İnsan hayatının kendinden bağımsız bir anlamı yoktur. Ona anlam veya önem verecek kozmik bir güç veya tanrı yoktur.

İnsan hayatının, kendinden bağımsız bir anlamı yoktur. Hayatın anlamı ona vermeyi seçtiğimiz şeydir.

İnsan için nihai kader yoktur. Böyle bir inanç, insanoğlunun bebeklik yanılsamasıdır.

1960’lardan sonra, dini tekrar gündeme getiren, ‘desekülarizasyon’ veya dine dönüş temasının işlendiği bir sosyoloji yazınının geliştiğini söyleyebiliriz. Ancak, dinsel canlanma düşüncesine asıl ivme kazandıran, dünya görüşleri ve yaşam biçimlerini estetik seçim konusu olmaya indirgeyen olgu, postmodern düşüncenin gelişmesi oldu.

Laiklik, dinsel değil hukuki bir kavramdır.

Laiklik, hayatı ruhani kürede yaşamak isteyenlerle, dünyevi kürede yaşamak isteyenler arasındaki alan paylaşımının adı olmaktadır. Bu açıdan tarafsız bir terim olan laisite (laiklik y.n.) yerine belirli bir tepeden inmecilik belirleyen laisizm (veya sekülerizm) tarafından ifade edilmesi hem yanlıştır, hem de ruhani dünyayı dünyevi dünyanın içinde kapsama ve tanımlama eğilimi belirtmesi açısından, kavramı hiç de açıklayıcı nitelikte olmamaktadır.

Liberalizm ilgisini tamamen ve yalnızca dünyevi hayat ve uğraşılar ile sınırlar. Öbür yandan, din âlemi, bu dünyadan değildir. Bu yüzden, liberalizm ve din yan yana birbirlerinin alanına değmeden var olabilirlerdi. Onların çarpışma noktasına gelmeleri liberalizmin hatası değildi. Liberalizm haddini aşmadı; dini inanç ya da metafiziksel doktrin alanına zorla girmedi. Ancak insanın yalnızca dünyaya gelişiyle ilişkisini değil, onun dünyevi işlerini de kendi hükümlerine göre düzenleme hakkını kendinde gören politik bir güç olarak kilise ile karşı karşıya geldi. O savaş hattının çizilmesi gereken noktaydı.

Liberalizm ilgisini tamamen ve yalnızca dünyevi hayat ve uğraşılar ile sınırlar. Öbür yandan, din âlemi, bu dünyadan değildir.

Hiç kimse, doğuştan bir kiliseye yahut mezhebe bağlı değildir.