#sanat

Perde büyülü bir dünyadır. Öyle bir gücü vardır ki, duyguları başka hiçbir sanat formunun yanına bile yaklaşamayacağı bir şekilde ortaya çıkarır.

Eğer Leonardo , Mona Lisa tablosunun altına şöyle yazsaydı ona nasıl değer verebilirdik?: "Hanımefendi gülümsüyor çünkü sevgilisinden sakladığı bir sır var" Bu izleyiciyi gerçeğe zincirlerdi ve ben bunun 2001'e (Space Odyssey) olmasını istemiyorum.

Ben daima hafifçe gerçeküstü çalışmayı ve onu gerçekçi bir tarzda sunmayı sevdim.

Nedir bir şair? İç çekmelerini ve çığlıklarını güzel bir müziğe dönüştüren dudaklara sahip olan, fakat ruhunda gizli acılar barındıran mutsuz bir insan.

Tıpkı bedenindeki kusurlar ve sakatlıkları göstererek sempati uyandırmaya çalışan dilenciler gibi, kalplerindeki derin üzüntüleri ortaya koyarak ilgi çekmeye çalışan yazarlar vardır.

Türk sinemasından maalesef birkaç film izledim, sanıyorum 30 yıl önceydi, Yılmaz Güney’in filmlerinde izlemiştim. Özellikle en sonuncusu çocuklar ve hapishanelerle ilgiliydi. Öylesine etkileyiciydi ki hala hatırlıyorum. Çocuklardan biri sistematik olarak gardiyanın tecavüzüne uğruyordu.

Çamlıca’da sur içindeki camiler gibi büyük bir cami düşünüyorsak, bence yanlış. Orada yine 16. yy’daki camilere benzer bir cami yapacaksak yine yanlış... Çünkü Türkiye Cumhuriyeti’nde kendi mimarisini oluşturabilecek yeteri kadar insan var. Bunlar teşvik edilmeli. Biz hala kendi mimarimizi geliştiremeyip, yüzyıllar öncesine gidiyorsak, ya kabiliyetimizde ya anlayışımızda bir eksiklik var demektir. Tüm dünyanın ilgisini çekebilecek yapılar yapmak gerekir. Bugün Sinan kopyası bir cami yapmak bir marifet değil, zaten onun içindeki o uhrevi havayı yaratamayız. O ruhu veremeyiz.

Film yönetmenliği sözü olan her sanatçının sözünü söyleyebileceği en olanaklı alandır.

Sanatçının ifade edeceği bir dünya olması için, o, öncelikle bu dünyada yer almalıdır; baskıcı ya da baskı altında, yılgın ya da isyankar, insanlar arasında bir insan.

Sanat bir meseleyi görünür kılar, siyaset çözer.

Bir şarkının niçin yakıldığını bilmeyenler, nasıl söyleneceğini de bilmezler.

Doğayı geliştiren araçlarda, doğanın kendi yarattığı araçlardır ancak; doğaya katkıda bulunduğunu söylediğiniz sanat da, doğanın kendi yarattığı bir sanattır.

Eskiden şarkılar kliplerle beslenirdi. Kliplerde, renk, desen, dansla şarkı sözleri arasında uyum aranırdı. Şimdi şarkılar klipler için yazılıyor, yapılıyor. Dahası var, görsel malzeme olarak müzikte cinsellik, çıplaklık, seks argümanları baş tacı ediliyor. Artık kimileri için klip ve müzik şöhret ve para kapısı oldu... Sanat bir tarafa itildi.

DJ deyip geçmeyin! Müziğin estetiğini yakalamak, ülkenin zevkine göre kullanmak ve toplumla paylaşmak sanatıdır. Bunu ne kadar özenle yaparsanız, o kadar başarılı olursunuz. Bunun bilinciyle, rahmetli Fecri Ebcioğlu ve rahmetli Aykut Sporel ile birlikte yeryüzünden sevilen yabancı parçaları seçip sunuyoruz.

Yaşamak dediğin oğlum, zor sanat.

Şiir, ruh pencerelerini Allah'a açtıkça şiirdir. Yoksa balmumundan peteklerdir, bal değil.

Kelimeler gücünü hiçbir zaman yitirmez. Boyalar aynıdır fakat yaptığınız tablo farklıdır.Yani malzemesi dil olan edebiyatta da kelimeleri nasıl kullanacağınız önemlidir.

Anıların yaşına ulaştık. Çocuğum yok, yaşlılığımı tatlandırabilecek torunlarım yok ama filmlerim var...

Gideceğim, ama asla ölmeyeceğim.

Annem gerçekten çok kaliteli bir sanatçı annesi.

Doğrudur. Eğer "kendi olmak" istemek, sürüden ayrılıp bir birey olmak, kendini bir sanat yapıtı yoluyla var etmek, kral çıplak demek bir ruh hastalığıysa, Fikret Muallâ da bir ruh , bir akıl hastasıydı.

Mimar Sinan dünya çapında övündüğümüz bir sanatçı. Onun bir eserinin korunmasına lüzum yoktur diyen bilim insanları varken yeryüzünde bu konuda daha ne diyebilirim ki?

Ölüme karşı şarkı söyle. Şehrin vahşiliğine hakim ol.

Gerçekçilik yazarın kalbini kırabilir.