#problem çözme

Bence, enerjimizi ve girişimlerimizi problemlerimizi çözmek için kullanmalı ve dua ve arzulu düşünceye dayanmayı bırakmalıyız.

Doğru sorunu yanlış yoldan yapmak, yanlış sorunu doğru yoldan yapmaktan daha iyidir.

Çözemediğimiz başlıca sorunlar, dile getiremediklerimiz, çoğu zaman da farkında olmadıklarımızdır.

Programlamadan nefret ediyorum, fakat problemlere çözümler üretmeyi seviyorum.

Probleminizin çözüleceğine inanın. İnananlara inanılmaz şeyler olur. Cevabın geleceğine inanın.

Düşünce biçimimi bakış açımı değiştiriyorum. Böylece sorunlar kendi kendine çözülüyor.

Çözebileceğin ipi kesme.

Yalnızca bir sorunla karşılaştığımız zaman düşünürüz.

Mutluluk sorunsuz bir yaşam değil, onlarla başa çıkabilme yeteneği demektir.

Politika iyiydi, yüz yıl önce. Günümüzde ise politikacıların artık hiçbir problemi çözme yetisi kalmamıştır çünkü onlar davranış, tarım, okyanus bilimi gibi alanların öğrencileri değiller ve dünyanın nasıl işlediği hakkında hiçbir fikirleri yok. Dolayısıyla, insanların duymaktan hoşlandığı şeyleri söylerler, ve bu onlara seçimler kazandırır. Öte yandan, bilim ise toplumun onayıyla ilgilenmez. Yaptıkları şudur: eğer herkes dünyanın düz olduğunu söylese dahi dünyanın yuvarlak olduğunu kanıtlar göstererek söylerler. Ancak “dünya biraz düz, biraz da yuvarlaktır.” demezler. Bu politikacıların işidir. (Zeitgeist)

Kanunlar çözemediğimiz sorunlar için getirdiğimiz kısıtlamalardır.

Eğer büyümek istiyorsanız güzel bir fırsat bulmalısınız. Bugün eğer çok iyi bir şirket haline gelmek istiyorsanız çözebileceğiniz sosyal problemler üzerine düşünün.

Çoğu insan problemlerin çevresinden dolaşmaya, onları çözmeye çalışmaktan daha çok zaman ve enerji harcıyor.

İşler asla zor değildir. Yeter ki onları küçük parçalara bölebilelim.

Esaslı suallerde saf olunmalıdır. Ve ben, Dünya'nın ve insanlığın problemlerinin idealizmsiz çözülemeyeceğine görüşündeyim. Bununla birlikte aynı zamanda realist ve pragmatik olmanın lüzumuna inanırım.

Spekülatif felsefe tarihi, sordukları sorulara doğru yanıt verme olanakları olmayan kişilerin düştüğü yanlışların öyküsüdür. Verdikleri yanıtları ancak psikolojik duygu ve eğilimlere inerek açıklayabiliriz. Bilim felsefesinin tarihi ise problemlerdeki gelişmenin öyküsüdür. Burada problemler, belirsiz genellemelere giderek ya da insan ile dünya arasındaki ilişkiyi renkli bir betimleyerek değil, teknik bilgiye dayanarak çözümlenir.

Akıl, ne yazık ki, dağları ortadan kaldırmaz. Sadece etraflarında dolaşmaya ve diğer tarafta ne olduğunu görmeye çalışır.

Savaşları, savaş sözcüğüyle tam ne demek istendiğini tartışarak kazanamazsınız. Bunun için önce iyi birlikler, iyi silahlar, iyi bir strateji gerekir ve sonra da düşmana sıkı bir darbe indirmeniz. Zorlu bir bilimsel problemi çözmek için de aynısı geçerli.

Bilince ilişkin sorunları genel felsefi savlarla çözmeye çalışmanın umutsuz olduğuna inanıyoruz.

Zor bir sorunu çözerken bir eli arkaya bağlamak pek akıllıca değil.

Akıl ile kalbi birbirinden ayırmamalısınız; onların izdivacına her zaman ihtiyaç vardır. Aklın muhakemesi, kalbin de semavîliği ve ledünnîliği omuz omuza olursa, işte o zaman hiç aşılamaz gibi görünen problemler bile kolayca aşılabilir.

Çoğu bilimsel problem, mantığından çok tarihlerini inceleyerek çok daha iyi anlaşılır.

Bir çocuk taşa takılıp düşerse neyi kaldırırsın? Çocuğu mu? Taşı mı? Düşün. Bil ki şayet taşı kaldırırsan bir başkası da sonradan düşmez, çocuk zaten kendisi öyle böyle düştüğü gibi kalkacaktır ve kalkar. Önünde duran taş bir engel midir yoksa senin yükselebilmen için bir basamak mıdır? Bunu da sorgulamayı ihmal etme.

Belli dönemlerde trafik sıkışması yaşanıyor. Bu bizim için aşılması gereken bir problem ama esasında pozitif gelişmenin negatif sonuçları diyebiliriz.