#pragmatizm

Genellikle, bilmek için bilmeyi değil, bir taraf tutmak için, bir fayda sağlamak için ve en nihayet elde edilecek bir menfaat için bilmeyi hedefleriz.

Bir hareket insanı gibi düşün, bir düşünce insanı gibi hareket et.

Gerçek bilme, etkinliktir.

Vizyonları olan doktora gitmelidir.

Esaslı suallerde saf olunmalıdır. Ve ben, Dünya'nın ve insanlığın problemlerinin idealizmsiz çözülemeyeceğine görüşündeyim. Bununla birlikte aynı zamanda realist ve pragmatik olmanın lüzumuna inanırım.

Stalin, pragmatik bir devlet adamıydı. Muhalefetin, sanayileşmede köylülüğü iç sömürge gücü olarak kullanma önerisini aynen alıp uygulamaya koydu. Elbette bunu yaparken, monolitik bir diktatör olarak, önerinin orijinal sahiplerini önce teslim alıp sonra da yok etmek zorunda hissetti kendini.

Dua akıllı insanların olduğu yerde, amaca erişmek için gerçekleştirilen elle tutulur çabaların önüne hiçbir zaman geçmemiştir.

Bugün iyi bir plan, yarın mükemmel bir plandan daha faydalı.

En iyi, iyinin düşmanıdır.

Savaşları, savaş sözcüğüyle tam ne demek istendiğini tartışarak kazanamazsınız. Bunun için önce iyi birlikler, iyi silahlar, iyi bir strateji gerekir ve sonra da düşmana sıkı bir darbe indirmeniz. Zorlu bir bilimsel problemi çözmek için de aynısı geçerli.

Zor bir sorunu çözerken bir eli arkaya bağlamak pek akıllıca değil.

Bana göre siyasette düşman yoktur, sadece bir sonraki oylamada size oy verebilecek geçici rakipler vardır.

Dur, ölme. Bir oy bir oydur.

Onura, onur için değil, getirdiği yarar uğruna değer veririz.

Bir görüş eninde sonunda pratik bir inancın belirlenmesine gidebilirse, şimdiye kadar kendisi pratik bir inanç haline gelir; ve saf metafizik jargon ve gevezelik olmayan her öneri, pratikte olası bir etkiye sahip olmalıdır.

Nihayetinde araştıran herkes tarafından kabul edilmek için kararlaştırılan görüş, gerçek ile kastettiğimizdir ve bu görüşte temsil edilen nesne gerçektir. Gerçekliği bu şekilde açıklarım.

Bir düşüncenin değeri o düşüncenin pratik amaçlarına bağlıdır.

Hayır işlerimi bütün dinlerde yapmaya özen gösteriyorum; teknik bir mesele yüzünden öteki dünyamı tehlikeye atmak istemem!

Çocukken her akşam yatmadan önce Tanrı'ya bana bir bisiklet vermesi için dua ederdim. Bir gün Tanrı'nın çalışma tarzının bu olmadığını anladım. Ertesi gün gittim kendime yeni bir bisiklet çaldım ve her akşam yatmadan önce Tanrı'ya günahlarımı affetmesi için dua ettim.

Ödül aileme yaramaz ki... Sevinmiyorlar, onların yoksulluğuna ilaç olacak hiçbir şey yok ortada. Onlar için değişen bir şey olmadı. Haklılar da... Bizim buralılar pratik düşünür: kaşıkla yenir, bıçakla kesilir, kalemle yazılır. Peki sinemayla ne yapılır? Verecek cevabım yok. "Kaç para kazandın?" diye sordular. ("Aileniz bu büyük ödüle ne diyor?" sorusu üzerine verdiği cevap)