#müzik

Mimariyi donmuş bir müzik olarak tanımlarım.

İnsan her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli ve mümkünse birkaç mantıklı cümle söylemelidir.

Kayıtlarımızı bitirdiğimizde, Henley'in hep dediği gibi bir film gibi oluyorlar. Aksiyon, gerilim, aşk sahneleri ve gevşeme bölümleri oluyor.

İnsanlar, en kederli ve en sevinçli olanlarda gözlemlediğimiz üzere büyük tutkularını şarkı yoluyla ifade ederler.

Askeri müzik ne kadar müzikse, askeri yargıda o kadar yargıdır.

Müziğimi 20 yıl önce ya da yarın yapmış olmam önemli değil. Modaya göre değişmiyor. Altı ayda bir pantolonlarım daralıp genişlemiyor. Müziğim hep olduğum gibi kalıyor, ben onu öyle seviyorum.

Korku ve azap hariç, her his müzikte teselli bulabilir.

Aslında tek bir pişmanlığım var, daha önce de söylemiştim, bu Tanrı vergisi yeteneği geliştirmek için müzik eğitimi almalıydım. Hâlbuki ben her şeyi kendi kendime öğrendim ve çaldım. Tıpkı piyanoyu ilk yapan insan gibi oldum. Onun da hocası falan olmadı, yaptığı şeyi çalmayı ona öğretebilecek kimse yoktu. Çalmayı da kendi kendine öğrenmek zorunda kaldı.

Müziksiz hayat hatadır.

Modern tüketime yönelik şarkılar yazmaktan hoşlanıyorum.İnsanlar dinledikten sonra kullanılmış bir mendil gibi atıp bir sonrakine geçebilsinler diye.

İnsanların bir Queen gösterisinden tamamıyla eğlenip gitmesine çok seviniyorum. Bence Queen şarkıları saf kaçışlar, güzel bir filmi görmek gibi.

Müzikle süslenmedikçe zaman, faturaların ödenmesi gereken sıkıcı bir avuç son ödeme tarihinden ibarettir.

Bazen söylemek istediğinizi söyleyecek kadar çirkin bir akor yazamazsınız, o durumda içi krema dolu bir zürafadan medet ummanız gerekebilir.

Unutmayın: Enformasyon bilgi demek değildir, bilgi bilgelik değildir, bilgelik gerçek demek değildir, gerçek güzellik demek değildir; güzellik sevgi demek değildir, sevgi müzik demek değildir, müzik en iyisidir.

Caz ölmüş falan değil. Sadece bir tuhaf kokuyor.

Bütün güzel müzikler peruklu meruklu tipler tarafından çoktan yazıldı bitti.

Besteci denen herif, genellikle durumdan bihaber müzisyenlerin yardımıyla, yine durumdan bihaber hava moleküllerine iradesini dayatan kişidir.

Her kuşağa yeni bir müzik gerekir.

Eğer ne zaman öleceğimi bilseydim tanrıdan gitarımı da yanıma vermesini dilerdim.

Sosyal ve politik açıdan zor dönemlerde, insanların başvurduğu, onlara huzur ve teselli verebilecek müziğin, çok sesli klasik müzik olduğuna inanıyorum. Bu müziğin insanların ruhuna merhem olduğu kanısındayım.

Türklerin yaşamadığı, olmadığı, gitmediği çok az ülke kalmıştır. Bu açıdan dünyanın her yerindeki dostlarımızla buluşuyorum. Bunun ayrı bir yeri var ve orada şarkılarımızı söylediğimizde, ülke sınırları içerisindeki sahne performansından çok daha duygulu, özlem dolu bir atmosferle karşılaşıyorum. Doğal olarak bu beni çok mutlu ediyor. Yani şarkılarımızı bir mücevher, hazine olarak düşünürseniz, bunu dünyanın dört bir yanına onun özlemiyle yanıp tutuşan dostlarımıza ulaştırıyor gibi hissediyorum.

Sinemayı çok istiyordum. Sinemaydı benim asıl hayat amacım. Ama tanıdık yok, bildik yok, torpil lazım. Nereden bulacağım, fakir çocuğusun... Zeki Müren’in filmini gördüm: ‘Beklenen Şarkı’. Baktım hem şarkı söylüyor hem sinemada oynuyor. Haa demek ben de yapabilirim bu işi... Sesimin de güzel olduğunu söylediler. Öyle girdim sinemaya. Şarkılarımla, bestelerimle.

Sporda ve müzikte torpil olmaz.

Önemli olan müziğin dilini, şarkısını hissetmek. Bu bana büyük mutluluk veriyor. Sadece mükemmel piyano çalmak, bana mutluluk vermezdi.