#kurtuluş

Dünyayı sadece sevgi kurtarır, sevgi için çalışalım.

Mutluluk iyi bir şeyle karşılaşarak değil, kötü bir şeyden kurtularak gelir.

Babam gibi olmalıydım, babam gibi olamazdım, ancak ona acıyarak kendimi kurtardım.

Özgürlük hiçbir zaman oy pusulasında olmayacak. Kurtuluş elimizde pankart taşıyarak ya da dilekçe yazarak gelmeyecek.

Belki de bizler toplumun ipleri tarafından kontrol edilen kukla-kuklalarız. Ama en azından algı ve farkındalıkla kuklalarız. Ve belki de farkındalığımız kurtuluşumuzun ilk adımıdır.

Ve belki de farkındalığımız kurtuluşumuzun ilk adımıdır.

Bizi yaşamanın ağır yükünden ve ıstırabından kurtaran tek sözcük sevgidir.

Bir kelime Bizi yaşamın tüm ağırlığı ve acısından kurtarır.

Gün gelecek türkiye'nin bağımsızlığı ve kurtuluşu için gerekirse hepimiz vurulacağız. bunlar bizi korkutmuyor, üzmüyor ancak kinimiz bileniyor.

Şimdi kendi kendime şunu söylüyorum: Kurtuluşu bir başkasında görmek, yıkılmanın en güvenli yoludur.

Allah'a inanan insanın özgür olduğuna inanıyorum. İnsan boynuna zincir atan, takan eşyadan ve öteki insanlardan, insanların tanrılaştırdığı kişi ve eşyadan insanı ancak Allah kurtarır. Yani insanı ancak Allah özgür kılar.

Ümit eliyle Mustafa'nın eteğine yapışan herkes güneş gibi ayağını feleğin üstüne basar.

Şehrin dışına çıkmak kendi kendinden kurtulmak gibi bir şey. Hatıralarımız, aşklarımız, dostluklarımız, hıyanetlerimiz hep şehrin içinde kaldı.

Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.

Yaşamın kurtuluşu sadece mantığa değil, aynı zamanda düşünce üretimine de bağlıdır.

Sadece bir kişi tarafından kurtarılabilen ve bu şekilde kurtulmak isteyen bir millet, kırbaçlanmayı hak eder!

Memleketin ancak okuyup yazmakla kurtulacağına inananlardanım.

Bu memlekette bütün seslerin sustuğu, bütün ışıkların söndüğü, ümit namına bir şey kalmadığı, en şuuru yerinde olanların çare ve vasıtaları tükendiği vakit ufuklarda büyük bir ışık ve güneş doğdu. Bu güneş, büyük Türk ırkının asil ve yüksek evladı, bu memleketin kurucusu ve kurtarıcısı olan Gazi Mustafa Kemal'dir.

Düşüncenin ortaya koyulması insanı kölelikten kurtarıp özgürlüğe ulaştırır.

İnsanı şu zavallı gösteri dünyasına malzeme olmaktan kurtaracak şey, görkemli bir yenilgidir.

Köylü toprak sahibinden kurtuldu diyelim, ama aynı şekilde sanayi de kapitalist, tüccar ve bankerin egemenliğinden kurtulmadı mı, sonuç sıfıra sıfır elde var sıfırdır.

Rab tanrısayar kişileri imtihandan kurtarmayı da haksızlık yapanları yargı gününde cezalandırmak üzere bekletmeyi de bilir. Özellikle bedenin kirli tutkuları ardından gidenleri ve Tanrı hükümranlığını hiçe sayanları yargıya saklar. Bu yalancı öğretmenler kendilerini öne sürme ataklığını gösterirler, yüceliklere sövmekten çekinmezler.

Kırdım diyorsun zincirlerini; evet köpek de çeker koparır zincirlerini, kaçar o da uzaklara ama halkalarını boynunda taşıyarak.

İçimde, yani benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum. İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yok. İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, istemediğim kötü şeyi yapıyorum. İstemediğimi yapıyorsam, bunu yapan artık ben değil, içimde yaşayan günahtır. Bundan şu kuralı çıkarıyorum: Ben iyi olanı yapmak isterken, karşımda hep kötülük vardır. İç varlığımda Tanrı’nın Yasası’ndan zevk alıyorum. Ama bedenimin üyelerinde bambaşka bir yasa görüyorum. Bu da aklımın onayladığı yasaya karşı savaşıyor ve beni bedenimin üyelerindeki günah yasasına tutsak ediyor. Ne zavallı insanım! Ölüme götüren bu bedenden beni kim kurtaracak? Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı’ya şükürler olsun! Sonuç olarak ben aklımla Tanrı’nın Yasası’na, ama benliğimle günahın yasasına kulluk ediyorum.