#kapitalizm

Bu yüzyılda ya biz kapitalizmi yok edeceğiz ya da kapitalizm tüm insanlığı ve gezegenimizi yok edecek. O yüzden ya sosyalizm ya ölüm diyorum…

Demokrasi, kapitalist bir sistemde imkansızdır. Kapitalizm, adaletsizlik diyarı ve en fakirlere karşı en zenginlerin tiranlığıdır.

Yeni, daha iyi ve mümkün bir dünyaya giden yolun kapitalizm olmadığına, yolun sosyalizm olduğuna ikna oldum.

İklim banka olsaydı hemen kurtarılırdı.

Emperyalizm, bütün dünyada, sömürge dünyasının en ücra köşelerinde olduğu gibi, kapitalist iktidarının anavatanında dahi sayısız proleter yiğınlarını finans kapital denilen bir avuç plütokrasinin (zenginler saltanatının) önünde boyun eğmeye zorluyor.

Hangi ülkede hangi çocuğun kaç lokma ekmek yiyeceğine, servet sahiplerinin bir araya geldikleri kahvaltılarda ve yemeklerde karar verilir.

Kan ve altın yetmeyince, herkes Amerika'ya gırtlağına dek borçlandı. Amerika'nın papaz ruhlu hacıağları milyonerleştiler.

Küba Devrimi ve Viet Kong bize gösterdiler: bunu yapmak olanaklıdır; kapitalist yayılmanın dev boyutlardaki teknik ve ekonomik gücüne karşı direnebilecek ve bu gücü caydırabilecek bir ahlak, bir irade ve bir inanç vardır.

Kapitalizmle ilgili tek sorun kapitalistlerdir; çok açgözlüler.

Nasıl para kazanacağının yollarını düşünüp durduğunda bir parçan kayıp oluyor.

Kentin caddeleri, araba farları ve kırık camlı sokak lambalarıyla aydınlanıyordu. Çalışan insansa asla patronu kadar zenginleşemeyeceğini bildiği için hayal kuruyordu. Bu hayalde patronunun da üyesi olduğu bir tarikata giriyordu. Örgüt içinde hızla yükseliyor ve patronunun da dahil olduğu yüzlerce kişinin ruhani lideri oluyordu. Mesai saatlerinde yüzüne doğru sallanan işaretparmağını taşıyan el ve emirler fırlatan dudakların sahibi olan patronu, mesai saatleri dışında bunlarla ayaklarını kavrıyor ve öpüyordu. Şeyh çalışanının ayaklarına kapanan mürit patron hayali eve dönerken zamanın hızla geçmesini ve caddelerdeki karmaşayla ilgilenmemeyi sağlıyordu. İnsanın damlaya, insanların ırmağa dönüştüğü saatlerdi. Hayatla savaşlarına bir sonraki sabah kaldıkları yerden devam etmek üzere siperlerine çekiliyorlardı.

Sosyalizmin çöküşünden sonra kapitalizm rakipsiz kaldı. Bu olağandışı durum onun açgözlülüğünü ve her şeyden önce intihara meyilli gücünü açığa çıkardı. Artık her şeyin ve herkesin adil bir oyun olduğuna inanılıyor.

Kapitalizm en radikal fikirleri bile kendine mal edebilir ve onları zararsız ideolojiler biçiminde güvenli bir şekilde geri verebilir.

Gösteri, sürekli bir afyon savaşıdır; malları metalar ile, insanlara kabul ettirmeyi hedefler.

Gösteri toplumunda, kurtuluş vaatleri de gösterinin bir parçasına dönüşür.

Kadın dergilerinin çoğu, kadınları daha büyük ve daha iyi tüketicilere dönüştürmeye çalışır.

Yoksullaştırılan yığınların emeğinin ürününü, yüzyıllar boyunca kendilerine mülk edinen kapitalistler, yığınları mülksüzleştirmişlerdir. Sosyalizm, mülksüzleştirenlerin mülksüzleştirilmesidir.

İnsanların kimisi çalışır, kimisi de bu çalışanların emeğini sömürür.

Mülkiyet, hırsızlıktır.

Modern devlet, biçimi ne olursa olsun, özü itibariyle, kapitalist bir makinedir, kapitalistlerin devletidir, toplam ulusal sermayenin ideal kişileşmesidir. Üretici güçleri ne kadar çok kendi mülkiyetine geçirirse, o kadar çok gerçek kolektif kapitalist durumuna gelir, yurttaşları o kadar çok sömürür. İşçiler ücretli işçi, proleter olarak kalırlar. Kapitalist ilişki ortadan kaldırılmaz. Bilakis doruğuna tırmandırılır.

Köle ancak bir kez satılır, proleter ise kendisini günbegün, saatbesaat satmak zorundadır.

Para her kapıyı açar lakin kilitleyemez.

Modern devIet, biçimi ne oIursa oIsun, özü itibariyIe, kapitaIist bir makine’dir, kapitaIistIerin devIeti’dir, topIam uIusaI sermaye’nin ideaI kişiIeşmesi’dir.

İnsanın kendi iradesine karşın, her gün, sabahtan gece vaktine kadar, belli bir şey yapmakla sınırlandırılmasından daha dehşet verici bir şey yoktur.