#jeopolitik

Musul alınmazsa, Diyarbekir verilir.

Türkiye için, Avrupa, bir bataklıktır.

Sovyetler Birliği'nin çözülmesi ise Kürdoloji'de bir boşluk yaratmıştır. Amerika'nın burada bir boşluk bırakmamak için hızla harekete geçtiğini görüyoruz.

Teröristlerin orada (Suriye) bir sözde “devletçik” kurmasına ve bunun sonucunda terörist militanların eski Sovyet cumhuriyetlerine akın etmesine; oradan da Rusya topraklarına girmesine izin veremezdik.

Belirsiz ve tehlikeli bir 10 yıl, bizleri bekliyor.

Bir şey açık. Türkiye'nin bu bölgede oynadığı rol birçok yönden yıkıcı ve Avrupa'nın, komşularının güvenliğini de etkiliyor. En nihayetinde ise kendi halkını etkiler.

Birinci sınıf büyük devlet olabilmenin şartlarından birincisi iyi bir coğrafi konumda bulunmak, ikinci yeterli büyüklükte, nitelikte nüfustur.

Rusya'yı askeri olarak çevreleme çağrıları ışığında NATO, güçlerini sınırlarımıza doğru tutarlı bir şekilde intikal ettiriyor. Geçmişte benzer adımların Almanya ve Avrupa için nasıl sonuçlandığını Almanya Savunma Bakanı iyi biliyordur

Orta Doğu'da İran'ın nükleer silaha sahip olduğunu görmek isteyen bir ülke yoktur.

İpekyolu, önümüzdeki 10 sene içinde çok önemli hale gelecek. Türkiye'nin de Uzakdoğu'ya daha kolay açılmasından dolayı önemli. İpekyolu, dünya nüfusunun yaklaşık üçte birini ilgilendiriyor ve dünya ekonomisinin üçte birini kapsayacak. Bu geliştiği takdirde Çin'den başlayacak Avrupa ve Afrika'ya kadar uzanacak. Bence bu konuda çok ciddi duruyorlar. Çin'in batısı ile bizim aramızdaki bölgeyi başka kalkındıracak bir şey yok. İpekyolu, Türkiye'nin hem ihracatını hem de hizmet alanlarını büyütecek.

Birleşik Devletler'in güçlü bir müttefiki olan İran, 1979 devrimiyle birlikte bölgede ve dünya çapında ABD'nin en inatçı mühaliflerinden biri haline geldi. Bugün, Afganistan ve Irak'taki savaşlar nedeniyle İran sınırlarında Amerikan askerlerinin konuşlandırılması, Birleşik Devletleri ve İran'ı her şeye rağmen bazı ortak çıkarları paylaşan, tetikte rakiper ve komşular konumuna getirdi. Tüm bunların nedeni, İran'ın nükleer programları ve terörizmle olan ilgisidir.

Ukrayna’daki savaş, Türkiye’yle ilişkilere stratejik bir bakış açısıyla yaklaşmak gerektiğini ortaya koymuştur.

Sizin Afrika haritanız gerçekten çok güzel. Fakat benim Afrika haritam biraz farklı. Burası Rusya, ve burası... Burası Fransa ve biz tam ortadayız - işte benim Afrika haritam.

Amerikalılar hakikaten şanslı insanlar. Kuzey ve güneyden zayıf komşularla; doğu ve batıdan da balıklarla sarılılar.

Asimetrik savaşta Türkiye nihai hedeftir

Türkiye’nin Libya’da artan etkinliği üç alanda taşları yerinden oynattı. Birincisi, Wagner aracılığıyla Libya’da köprübaşı kuran Rusya, niyetlerini açık etmek zorunda kaldı. İkincisi, düne kadar bölgeyle ilgisi zayıf aktörler, daha karmaşık bir tabloda pozisyonlarını netleştirmek zorunda kaldılar. Son olarak, Suudi Arabistan, BAE gibi dünün etkili aktörlerinin rolü tali hale dönüşmeye başladı.

Bir devletin politikası, coğrafyasında saklıdır.

Güç savaşlarında Orta Doğu, dünyanın geleceğini belirleme konusunda son derece önemli bir pozisyona gelmiştir. Böyle bir ortamda hiç kimse kalkıp uluslararası hukuk, BM kararları, AB hukuku, Avrupa Konseyi hukuku, AİHM kararları üzerinden birtakım sorunların çözülebileceğini ya da birtakım yaklaşımların geliştirilebileceğini söylemesin. Siz ülke olarak güçlü olmadıktan sonra, siz bağımsızlık konusunda tavizsiz olmadıktan sonra, siz ekonomik, askeri ve siyasi olarak kendi iradenizi ortaya koymadıktan sonra bu uluslararası güç savaşları içerisinde ezilmeye mahkum olursunuz.

Yeni Türkiye'nin ulusal çıkarlarının Libya'dan Suriye'ye, Ermenistan sınırından Kuzey Irak topraklarına kadar uzandığını artık görmeliyiz. Birileri muhalefet ettiklerini zannederek terörizmi ya da Türkiye karşıtlığını savunmayı sürdürdükleri takdirde, bunların bu topraklarda gelecekleri olmayacaktır. Yeni Türkiye'nin eskisinden çok farklı olduğunu hatırlamanın zamanı gelmiştir ve geçmektedir.

Çin bugün hem uluslararası düzeni değiştirme niyeti olan hem de bunu yapmak için güç toplayan tek rakiptir. Dolayısıyla ben ve ekibim ilk günden beri bu konuya odaklanmış durumdayız.

Türkiye’nin Batı ittifakının dışına çıkması felaket olur. Bu hükümet, ülkeyi Batı ittifakının dışına çıkarıyor. Asıl büyük tehlike budur.

Bakın lütfen! Ateş çemberi içerisinde olduğumuz bir coğrafyada iki önemli komşumuz ile tarihsel bir problem yaratılmıştır. Diyelim ki Suriye'nin muhalifleri kazandı. Onlar da bizi bir müddet sonra tanımazlar. Diğerleri zaten hiç unutmayacaklardır. ABD, Ortadoğu'yu şimdilik kendi düşünceleri ve çıkarları doğrultusunda şekillendirirken, askeri gücü kısıtlı olduğu ve ekonomik gücünü de harcamak istemediği için, uzun yıllardır sürdürdüğü bir planlama sonucu Ortadoğu ülkelerinde hedef seçtiklerini "demokrasi" sloganı ile kardeşi kardeşe kırdırarak, kendi halklarını kullanarak iktidarları düşürüyor. Araplar demokrasiyi benimser mi? Bence hayır. Bu ülkeler eskisinden beter olabilirler! Devamında Suriye, İran ve Türkiye var. Bu üçlüde bir müddet Türkiye'yi kullanacaklar. Ancak İran'dan önce mi sonra mı Türkiye'ye bakacaklar orası bilinmez! Şu anda Türkiye'nin damarlarını sülük gibi emiyorlar. Kafkaslar'a ve Asya'ya geçmeden önce mi ya da eşzamanlı mı Türkiye'ye gerçek yüzünü göstereceği bilinmez. Ancak göstereceği kesindir ABD'nin. Ermenistan'a nazaran Türkiye'yi seçecek hali yok ya!

Dünyada iki büyük süper güç kalacaktır. Bunlardan biri Yahudi Enternasyonal Gücü, diğeri ise İslam Enternasyonal Gücü. Yahudi Enternasyonal Gücü'nün en mühim kalesi Çin olacaktır. İslam Enternasyonal Gücü'nün kalesi ise Türkiye olacaktır.

Son on yıllık dış politikasını daha ziyade ABD ile Rusya'nın bölgedeki çıkar çatışmasının ardına gizleyen, iki gücün bölgedeki çıkar dengeleri arasında tutunmaya çalışan Ermenistan'ın bu politikası artık sıfırı tüketmek üzere, çünkü artık sığınabileceği bir ABD-Rusya gerginliği veya güç çatışması yok.