#inanç

Din hiçbir işe yaramaz; gece yarısı karanlık bir mahzende orada olmayan siyah kediyi aramaktır.

Ortalıkta Tanrı falan yoktu ama Teğmen ve Çavuş Celal onun peygamberleriydi.

Bana okulda iken Musa’nın öyküsü anlatıldığında açıkça söylemek gerekirse dikkate almıyordum. Yaşamının bazı ayrıntıları olağanüstü.

Herkes kendi düşüncesine sahiptir, ama eğer tanrıya inanırsan, yanılıyorsun.

Bir dahaki sefere birileri bana Tanrıya inandıklarını söylediğinde, 'Oh hangisi?' Zeus? Hades? Jüpiter? Mars? Odin? Thor? Krishna? Vishnu? Ra? ... 'Onlar' Sadece Tanrı deyin. Ben sadece tek bir Tanrıya inanırım, “Onlar benim kadar ateist olduklarına işaret edeceğim. 2.870 tanrına inanmıyorum ve 2,869'a inanmıyorlar.

Bilim "Bunu bulmalı mıyım?" diye sormaz. "Yapabilir miyim?" diye sorar. İnançların sorunu da bu: Gerçekleri değiştirmiyorlar. Mantıklı biriyseniz gerçekler inançlarınızı değiştirmelidir.

Aptalca inançlara saygı duymam ancak bir insanın aptalca inançlara sahip olma hakkına saygı duyarım. Bunları aptalca bulma hakkımı da sonuna kadar savunurum.

Neden 'Tanrı yok' demek inananlara saygısızlık oluyorken Tanrı var demek Ateistlere saygısızlık sayılmıyor.

İnançlar, gerçekleri değiştirmez. Gerçekler, eğer rasyonel biriyseniz, inançlarınızı değiştirmelidir.

Herkesin inandığı şeye hakkı vardır. Diğer herkesin ise bunları saçma bulmaya hakkı vardır.

Güneş parladığında dua etmiyorsanız, yağmur yağdığında da dua etmeyin.

Adam görünmez bir adam gördüğünde deli oluyor. On kişi onu bir tarikat olarak görüyor. On milyon insan onun saygın bir din olduğunu görüyor.

Siz aslinda kimin daha iyi bir görünmez arkadasi oldugunu bulmak için birbirinizi öldürüyorsunuz.

Dini savaş en basit haliyle en iyi hayali arkadaşa sahip olmak için birbirini öldürmektir.

İnançların için asla ölmemelisin, çünkü ya yanılıyorsan?

Çok inanırsan kusurlarını asla fark edemezsin; Eğer çok fazla şüphe edersen başlamayacaksın.

Yapamayacağınızı düşünüyorsanız, neredeyse kesinlikle yapmayacaksınız.

Çoğu insan bir şeyin doğru olduğuna veya olmadığına inanmayı sever.

Dünyadaki bütün dinler içinde, esrarengiz bir rastlantıyı görüyoruz: Ezici bir çoğunluk sadece ailesinin ait olduğu dini seçiyor. En iyi delile, en iyi mucizelere, en iyi ahlaki yapıya, en iyi ibadethaneye, en iyi müziğe sahip olanı değil: İş tezgahtaki dinlerden bir tanesini seçmeye gelince, dinlerin potansiyel erdemleri, aile etkisinin yanında hiçbir şey ifade etmiyor. Bu açık bir gerçek ve kimse de inkar edemez. Ama bunun nedensiz doğasını çok iyi bilen biri, bir şekilde dinine sıkıca bağlanıyor, hem de öyle bir fanatiklikle ki, başka bir dine inananı öldürmeye hazır olarak.

Eminim Obama bir ateisttir; Kennedy'nin ateist olduğundan eminim ama Papa Frank'in olduğundan şüpheliyim.

Bir şeye "rahatlatıcı" bulduğu için inanmaktan hoşlanan birini nasıl ciddiye alabilirsiniz?

Din, insanları o kadar tehlikeli bir çılgınlığa sürükleyebilir ki, inanç bana bir tür akıl hastalığı olarak nitelendirilebilir gibi geliyor.

Din, denenmemiş inancı, kurumların gücü ve zamanın geçişi aracılığıyla sarsılmaz gerçeğe dönüştürmekle ilgilidir.

Bilimin dinle ortak bir iddiası vardır: Kökenlerle, yaşamın doğasıyla ve evrenle ilgili derin soruları yanıtlayabilmek. Ama benzerlik burada sona erer. Bilimsel inançlar delillerle desteklenir ve bunlarla bir sonuç elde edilir. Mitler ve inançlar ise delillerle desteklenmez ve bir sonuca götürmez.