#hayvan sevgisi

Umarım bu bayram olabildiğince az hayvan öldürülür. Haberlerde kurbanlık hayvanları görüyorum. Ölümleri için geri sayımı bekliyorlar. Ama bazı gelenekler maalesef değişemiyor. Keşke biraz değişse ve daha az hayvan öldürsek.

Hayvanlarla ve doğayla ilgili her şeyi yapabileceğim bir işte yer almayı hep hayal etmiştim.

Hayvanların canlı canlı yakalanıp dondurulması ve sergilenmesi beni üzüyor.

Bütün hayvanları seviyorum. Bir kediye, köpeğe, tavuğa ya da bir ineğe zarar veremem. Ve başka birisinden onlara benim adıma zarar vermesini isteyemem. Bu yüzden veganım.

Köpeğimi bile başkasına daha çok ilgi gösterdiğinde kıskanırım.

...Kedisiz bir insanlığı aklım almıyor. Şimdi bahçesiz, deliksiz apartman dairelerinde kedi beslenmiyor da bir eksiklik duyuyorum.

Hayvan dostuyum deyip, işkenceyle öldürülmüş hayvanları yemek! Hayvanlar insana dosttur, insan dostunu yemez.

Köpekler hiç beni ısırmadı ama insanlar için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.

Bazı insanlar hayvanları sevdiklerini ve yine de onlara zarar verdiğini söylüyor; Bu insanların beni sevmediğine sevindim.

Yaralanan kediyi kurtarıyor, ona içi parçalanıyor ama arkasından gidip kuzu kebap yiyor. Çünkü ona yemesi öğretilmiş.

Bir semtin sokak hayvanları sizden kaçmıyorsa orada yaşayın; çünkü komşularınız güzel insanlardır.

Köpekler hep aptal kalacaklardır, bu yüzden onları seviyoruz. Hep onların aptal olduklarını bildik. Köpeğinizi bir düşünün. Her eve geldiğinizde o bunun olağanüst bir şey olduğunu düşünür. Sizin bunun her gün yaptığınız hakkında hiçbir fikri yoktur. Kapıyı açarsınız ve bu durum ona büyük zevk verir. Size bakar. "İşte o geldi, aynı adam". İnanamaz. Köpeğiniz için her şey inanılmazdır.

Neden bazı hayvanları kucakladığımızı ve diğerlerine çatal koyduğumuzu merak etmeye başladım.

Evim orta sınıf. Bir arabam, 20 yıl önce aldığım bir küpe ve yüzüğüm var. Annem var. Bir servetimi daha açıklayayım: 17 kedim ve 5 köpeğim.

Kedilerimin kardeşiyim, inceliği ve mahcubiyeti onlardan öğrendim. Beni turnasız türkülerin beni solgun bir kedinin kalbinde unuttular.

Bir semtin sokak hayvanları sizden kaçmıyorsa orada yaşayın; çünkü komşularınız güzel insanlardır.

Onları istismar etmenin ahlaksız ve adaletsiz olduğunu tanımak için hayvanları sevmek zorunda değilsiniz. Ama hayvanları seviyorsanız, ancak sömürülerine katılmaya devam ederseniz, sevginin ne anlama geldiğine dair fikrinizi yeniden düşünmeniz gerekir.

Hayvanları seviyorsanız ama veganizmin aşırı olduğunu düşünüyorsanız, o zaman sevginin Anlamı Hakkında kafanız karışır.

Kitaplara kötü davrananların kedilere tekme atabilecek tıynetteki insanlar arasından çıkacağına inandım hep.

Eğer önce hayvanları sevmekten vazgeçersek, sonunda insanları sevmekten vazgeçmemiz kaçınılmaz olmayacak mı?

Bütün hayvanları seviyorum. Bir kediye, köpeğe, tavuğa ya da bir ineğe zarar veremem. Ve başka birisinden onlara benim adıma zarar vermesini isteyemem. Bu yüzden veganım.

Vejetaryen/vegan olmayanların hayvan sevgisine inanmıyorum, tam bir mış gibi yapan sahtekarlık.

Hayvan dostuyum deyip, işkenceyle öldürülmüş hayvanları yemek! Hayvanlar insana dosttur, insan dostunu yemez.

Oysa biliriz ki, hayvan, insanın/çocuğun mutluluğudur, neşesidir. İnsan kalbini yumuşatır, onu anlayışlı biri olmaya hazırlar. Hayvanla kurulan ilişki, insanın insan yanını cilalar, parlatır. İranlı büyük yazar Sadık Hidayet, 'Vejetaryenliğin Yararları' adlı kitabında hayvanların varoluşlarının, dünyaya gelişlerinin, oyun ve sevinçlerinin, acı çekmelerinin, ana şefkatlerinin, ölüm karşısındaki korkularının, vücutlarında uyanan isteklerin, ölüm ve yazgılarının insanlarınkine benzediğini söylerken, eğilip kalbimize fısıldar; "Yüreğimizden gelen doğal, yapmacıksız duyguları zorla bastırmadığımız sürece insanın içinde diğer canlıları öldürme ve canını yakmaktan nefret etme duygusunun varolacağı açıktır..."