#hayaller

Ün bir sihirdir bir gün hepiniz sahip olabilirsiniz

Bazen başkaları umutlarını ve hayallerini, geleceğini ve kendisinden hiçbir şey yapmamak için birini ezmeye çalışır.

Konuşmayı çok severim. Küçükken hep profesyonel bir konuşmacı olmak isterdim. Bunu anneme söylediğimde bana şu cevabı verirdi: "Harika, sen ileride Amerika Birleşik Devletleri Başkanı olmalısın!"

Annemle babamın ardından gidersem; düşlerimin sonu gelecekti.

Senin hayallerine inanıyorum. Senin için.

İnsanların sana hayallerini yaşayamayacağını söylediği anlar olacaktır. Onlara söyleyeceğin şey şu; "ASLA ASLA DEME."

Hangi ırktan ya da dinden olduğun önemli değil, eğer inanıyorsan ve hayallerini gerçekleştirmek istiyorsan bunu yapabilirsin sana kimse engel olamaz her şey küçük şeylerden başlar inan.

Bir insana işinin ne olduğunu asla sormam çünkü beni hiç ilgilendirmez. Ona sorduğum şey düşünceleri ve hayalleri.

Ben yaptığım her şeyi çocukken kurduğum hayalleri yapmak için yapıyorum. Hayatıma dair hayal ettiğim her şeyi yaptım. Yapacağım hiçbir şey kalmadı hayatıma dair. Bundan sonra ancak biraz daha iyisini yapabilir miyim diye uğraşırım. Olmazsa da şu andan itibaren çok gönül rahatlığıyla gözümü kapatıp gidebilirim. Yapılabilecek her şeyi yaptım. Türkiye'de 14 metreye 8 metre plastik makyajdan yapılmış bir beyin sahnesi kurdum. Plastik makyajla yine Rock'n Coke'ta koza şeysini de yaptım. Türkiye'de yapamazsın o brutalleri, Türkiye'ye sokamazsın dediler yaptım. Herhangi bir kanalda yayınlatamazsın dediler yaptım. Herhangi bir kanalda çıkıp söyleyemezsin dediler yaptım. Hayatta sevmezler dediler sevildim. Bir kitle oluşturamazsın dediler o kitle onlara öyle bir kitledi ki. Hedefimiz hep şu oldu: Büyük adımlar atıp hemen zirveye ulaşmak yerine küçük adımlar atıp doğru hareketler yapmak. Hâlâ küçük düşünüp büyük oynamaya çalışıyorum. Hâlâ bir şeyler için vaktim varsa çok büyük acele etmeme gerek yok diye düşünüyorum.

Yapmak istediklerimden asla vazgeçmemeyi, büyük düşlerin gerçeklerden daha güçlü olduğunu ve "başarmanın en kısa yolu" olduğunu öğrendim.

1979′un 29 Kasım sabahı dünyaya gözlerimi açtığım anda müzik için yazılmıştı kaderim belki de….Kim bilebilirdi Ankara’nın hasret kokan sokaklarından çıkıp gelecektim İstanbul’a, müzik uğruna… Ardımda bıraktıklarım mıydı içimde sızlayan o ilk otobüs yolculuğunda, yoksa yollarına düştüğüm bu koskoca kentin içinde ‘belki de yalnız kalacağım’ düşüncesi mi… Anılarımın bir intikamı mıydı sessizce gözlerimden düşen damlalar, yoksa geleceğime dair ektiğim başarı tohumlarını mı suluyordum her damlayla…

Yanlış yolda yürüyeceğine, doğru yolda bekle. Belkide kendini kandırırsın; ama başkalarını kandırıp hayallerini yıkmazsın!

İnsan olmak ne kadar zor bir şeydi. Sürekli hayallerini yıkmak zorunda kalıyordun. İçinden geçen şeyi yapmak yerine doğru olanı yapmakla uğraşıyorsun. O anda, kabiliyetlerimin bu tarz şeylerin üstesinden gelebileceği hakkında ağır endişelerim vardı.

Gençlik düşlerinizi koruyun.

Gençseniz, çevrenizde düşlerinizin içine tüküren biri mutlaka vardır.

Sahici olan, yani çocukluğumuzda hayalini kurduğumuz hayat. Sahte olan, yani yetişkinliğimizde başkalarıyla paylaştığımız hayat.

Yarınlar düşlerinin güzelliğine inananlarındır.

Gerçekte yapmayı istediğin şeyi yapmaya çalışmaktan vazgeçme. Bence aşkın ve ilhamın olduğu hiçbir yerde yanlış yola sapamazsın.

Yarınlar; düşlerinin güzelliğine inananlarındır.

Küçük dünyada büyük hayalleri olana deli derler...

Bir cam kavanozda yaşamışlığımla, beynimin içindeki tüm güzel hayallerle, o hayallerin yıkılışındaki şaşkınlığımla. Kendi kendimle çok güzel eğlendim.

Herhangi bir müzik eserine sahip olmak (herhangi?), fiziksek yapısı itibariyle sonsuzluğa, hayallere ve de yok oluşa şahit olmaktır.

Daima tutkularınızın peşinden gidin. Kendinize asla onların gerçekçi olup olmadığını sormayın.

Hayallerimizi söylemek istemeyiz, onları göstermek isteriz.