#hakikat

Yıkmak düzeltmekten, yalan söylemek ispatlamaktan daha kolaydır.

Hakikat, onu arzu etmeyenin boğazına sarılan bir fahişe değildir. Hatta o kadar çekingen bir güzeldir ki, onun için her şeyini feda etmiş olan bile onun lütfundan emin olamaz.

Dünyaya onu gerçekten ve önemli konularda aydınlatmak için gelmiş olan kişi eğer bundan yara almadan kurtulursa kendini şanslı sayabilir.

Çoğu hakikat sadece kimsenin sorunu ele alacak ve üstüne gidecek cesareti bulamamasından dolayı ortaya çıkmıyor.

Gerçekler her zaman sansasyoneldir.

Gerçek, seçeneğe izin vermez.

Dünyada değeri en zor anlaşılan şey doğru sözdür.

Birçok din, kadim cehaletin ve düzensizliğin sayıca az birkaç mefhumunu şöyle bir tasdik edip bize bunları sanki en başından beri var olan hakikatlermiş gibi gösterdi. Sonuç olarak milyarlarca insanın, akıllı tek bir kişinin bile kendi başına inanmayacağı şeylere inanmasına neden oldu.

Bizim, insanları rahatsız edici bir tarafımız var: Sahte dengeleri, çerezlik doyumları ucuz tesellilerini yıkıyoruz... Çoğu, bizim haklı olduğumuzu bile bile kaçıyor; kaçışını mazur göstermek için de, muhalif olmak için mazeret tedariki gibi hallere düşüyor... Bu tesbitler çerçevesinde siz, kendinize ait iltifatları görebilirsiniz...

Bâki bir hakikat fâni şahsiyetler üstüne bina edilmez.

Bîçare hakikatlar, kıymetsiz ellerde kıymetsiz olur.

Ölüm o kadar kat’î ve zâhirdir ki, bugünün gecesi ve bu güzün kışı gelmesi gibi ölüm başımıza gelecek. Bu hapishane nasıl ki mütemadiyen çıkanlar ve girenler için muvakkat bir misafirhanedir; öyle de, bu zemin yüzü dahi acele hareket eden kàfilelerin yollarında bir gecelik konmak ve göçmek için bir handır. Herbir şehri yüz defa mezaristana boşaltan ölüm, elbette hayattan ziyade bir istediği var.

Âlem-i şehadet, avalim-ül guyub üstünde tenteneli bir perdedir.

Gücümün yettiğince, öcümün ağırlığınca, sözümün kuvvetince çabalarım. Gidilebilecek en uzun yollara kendimi hazırlarım. Bu mecâzlardan geçip en hakikiye gidelim, Cemâli Bâ-Kemâle seyredelim.

Yarasanın gözü gündüz göremiyorsa, güneşin ne günahı var bunda?

Kimsenin hoşuna gitmese bile, sen faydasına inandığın bir sözü söyle. Onu bugün dinlemeyen cahil yarın pişman olacak...

Her insan gerçeklerin nasıl olduğunu söylemekle mükelleftir.

İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu… İçimizde şeytan yok… İçimizde aciz var… tembellik var… iradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey; hakikatleri görmekten kaçınmak itiyadı var.

Hakikat, sanat, ilim masaldan ibarettir, Aşk iki cins beyninde tutkaldan ibarettir; Gülmeli, kahkayla bunlara gülmelidir.

Ne hakiki aşktan burda bir çakan vardır, Ne de onu görse dönüp bir bakan vardır,

İdrak etmek, var olan bir şeyi tanımaktır her zaman. Bu kuşkuculuğun da, Kantçı eleştiri tutumunun da, reddedemeyecekleri bir hakikattir.

otoriteye dayanmanın, geleneğin etkisinin, önyargıların ve kişinin cehaletini saklayan sözde bilgeliğin, insanı hakikate ulaşmaktan alıkoyduğunu söylemiştir.

Gerçeğin yapısı hakkında bir şey söylemek için ağzını açtığın anda, gerçeğin başka türlü olduğunu söylemiş bir sürü düşmanın olacak.

Hedefim insanların genelleşmiş bir agnostiklik durumuna erişmesidir; sadece Tanrı üzerine agnostiklik değil de, her şey üzerine agnostiklik.