#felsefe

Benim görüşüm şu ki, “kişiselliğin” merkezi olan bilinç, nihai gerçekliktir ve aynı zamanda bilimsel olarak aşılmazdır. Başka bir deyişle, başka bir varlıkta varlığını kesin olarak ispatlayacak bilimsel bir test yoktur. Diğer biyolojik insan kişilerin, en azından en azından bilinçli davrananların, gerçekten de bilinçli olduğunu varsayıyoruz. Fakat bu da bir varsayımdır ve bu paylaşılan insan konsensüsü, insan deneyiminin ötesine geçtiğimizde yıkılır (örneğin, hayvan bilinci ve uzatma hayvan hakları tartışması).

Örneğin ölümü ele alalım. Çabalarımızdan büyük ölçüde kaçınıyor. Bunu geciktirmek için olağanüstü çaba harcıyoruz ve sık sık müdahalesini trajik bir olay olarak görüyoruz. Yine de onsuz yaşamakta zorlanırdık. Ölüm hayatımıza anlam verir. Zamana önem ve değer verir. Çok fazla olsaydı zaman anlamsız olurdu.

Gerçekten var olan bir sinek, bir ihtimal var olan bir melekten daha önemlidir.

Felsefemizi değiştirmek zorundayız, insanın üstün olduğu şeklindeki tutumumuzdan bütünüyle vazgeçmeli, doğal çevredeki birçok olguda kendimizin yapabileceğinden daha ekonomik şekilde canlı topluluklarının sınırlandırılmasına yönelik yol ve yöntemler bulabileceğimizi kabul etmeliyiz.

İnsan, hayvansal istiklal, manevi özlemler arasında yaşayan bir sınır boyu yaratığıdır. yalnızca doğa isteklerin göre ayarlanmış hayat ona huzur vermez.

Eğer bir insanın hayatından daha değerli bir şeyi yoksa onun hayatının da değeri yoktur!..

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Ölüm kapını çaldığı gün ona ne ikram edeceksin?

Sevgi sahiplenmez, özgürleştirir.

Gerçek iyilikler, ancak güzel erdemlerdir.

İnsanın bilebileceği tek şey olan kendisiyle yetinmelidir.

Felsefi söylem hareketsiz heykeller yontmaz, ama dokunduğu her şeyi etkin, etkili ve canlı kılmak ister. İlerlemeci atılımlar, lüzumlu eylemlere yol açacak yargılar, iyinin lehinde seçenekler esinler.

Felsefe bir yaşam eylemidir.

Yokluğu sözle bildirmeyi deneyen, aslında hiçbir şey söylemiyor demeliyiz.

Yazmak ruhun geometrisidir.

Varlıktaki anlaşmazlık sürekli bir ahenktir.

Ruh, bilgisizliği çürütmeye alışıncaya kadar, bu çürütme ile kendinden utanarak, öğretime yolları kapayan kanaatlerden sıyrılıp tertemiz bir hale gelinceye kadar, ancak bildiğini bildiğine ve bilmediğini bilmediğine inanıncaya kadar, kendine verilen ilimden hiçbir fayda görmez.

Mutluluk bilgi ile kazanılır.

Merak bir filozofun en düşkün olduğu şeydir. Çünkü felsefenin bundan başka bir başlangıcı yoktur.

Kötülüğün, ruhta iki şekle büründüğünü söylemek gerek; biri vücutta hastalığın, öteki çirkinliğin karşılığıdır.

Kendini bilmek ruhunu bilmektir.

Herhangi bir varlığa yokluk yükletilemez.

Görünen değişiyor, görünmeyen değişmiyor.

Felsefe, doğruyu bulma yolunda, düşünsel bir çalışmadır.