#fedakarlık

Ülke için, bayrak için ya da şirket emperyalizminin uydurma savaşları için asla hayatımı feda etmem. Ama dünya için, hayvanlar için ve cephelerdeki yoldaşlar için seve seve ölürüm.

Gezegenin her bir yanında gözler önüne serilen devasa bir soykırım var, ve şu anda en çok ihtiyacımız olan şey devasa bir toplumsal direniş, ve ne şekilde olursa olsun dünyaya ve hayvanlara karşı yürütülen bu total savaşı durdurmak. Öfkeye, direnişe, korkusuzluğa, fedakârlığa, bedenlerimizi öne sürmeye, gerekirse özgürlüğümüzü ve hatta hayatlarımızı riske atmaya ihtiyacımız var. Akademisyenler nihayetinde politik eyleme ve devrimci değişimlere sürekli engel olan, kendi çıkarlarına düşkün kariyeristler, hayvan soykırımından para kazanan çıkarcılar, bürokratik görevliler, devletin hizmetçileri ve teorik fetişistler topu topu.

Gün gelecek türkiye'nin bağımsızlığı ve kurtuluşu için gerekirse hepimiz vurulacağız. bunlar bizi korkutmuyor, üzmüyor ancak kinimiz bileniyor.

Bir kısmımız ve hatta hepimiz ölebiliriz; ama öyle bir ateş yakacağız ki bu ateş bir daha hiç sönmeyecek, söndürülemeyecek.

Nasıl olur da insan kendine uygun gördüğü rol uğruna, kendini ortadan kaldırır?

Benim başbakanlık yapmam bir fedakarlıktır. İşimi hiç, hem de hiç sevmiyorum. Sorumluluk gereği yapıyorum. Hep skandal peşinde koşan, hatta arlanmak bilmeyen berbat bir basın var. İtalya gibi bir ülkede hükümetin başında olmak gerçekten çok zor iş.

Benim kahramanlarım, dünyamızı korumak ve daha iyi bir yer yapmak için hayatlarını her gün riske atan; polis, itfaiye ve silahlı kuvvetler mensuplarıdır.

Sevmenin de sevilmenin de bir bedeli var, aşar tenimizi.

Kurallara kurban ettik tüm aşkları.

Kalem sahipleri büyük işler başarabilirler, ancak yazdıklarını kanlarıyla ve canlarıyla beslemek şartıyla.

Kendini Allah ve Resulü'nün davasına adamış, sırf Allah rızası için canını, malını ve mevkiini, din ve devleti, müllk ve milleti için fedaya hazır, şanlı, mukaddes, ay yıldızlı bayrağın gölgesinde döğüşen, nefsini düşünmeyen ve ülküsüne fani olmuş yiğitlerdir. Onlar büyük ve şanlı tarihimizin doğurduğu, Allah ve Resulü'nün hizmetine sunulmuş ve küfrün bütün oyunlarını bozan, cesaretini kıran, yolunu kesen kadrolardır. Bunlar Mümin'lere karşı alçak gönüllü, kafirlere karşı onurlu ve zorlu, Allah yolunda savaşanları kınayanların kınamasına aldırmayan yiğitlerdir. Bu nesil Allah’ın İslam alemine ihsanıdır.

Ümmetlerin cevahir madenlerinden çıkardıkları bütün lâ'l ve inciler Mustafa'nın (gazada kırılan) tek inci dişinin diyetidir.

O'nun aşkı ile gönlü mahzun olan her sîne ne bahtiyardır! Mustafa'nın yoluna kurban edilen can,ne aziz bir candır!

Biz her zaman demişiz, biz Zeyneb'e Abbas oluruz, hademe oluruz, hatta hadimlerine de hademe oluruz. Bununla biz fedakârlık etmiş olmayız, eğer Onlar bizi o kapıya layık görürlerse, bu canımızı kendilerine kurbanlık olarak görürlerse, Onlar bize minnet koymuş olurlar, biz Onlar uğruna ölsek bile borçluyuz.

Ümmet-i Muhammed bizim için kişisel çıkarımızdan çok önce gelir.

İnsanlar inandığı değerlere inandığı oranda hizmet eder, hizmet ettiği oranda da bedelini öderler.

Hakikat, onu arzu etmeyenin boğazına sarılan bir fahişe değildir. Hatta o kadar çekingen bir güzeldir ki, onun için her şeyini feda etmiş olan bile onun lütfundan emin olamaz.

İnsan kendini harcayarak zengin olur.

Hak Teâlâ, kimseye iyilik kapısını kapatmamıştır. Şunu bil ki, herkesin iyiliği kendi kudretine göredir. Bir zenginin hazinesinden bir kantar altın vermesi, bir fakirin el emeğinden bir kırat vermesi kadar olamaz. Çekirge ayağı, karıncaya ağır yüktür.

Beni, Batı Trakya Türklerinin hakkını arıyorsun diye hapse atmakla bana şunu kaybettirmişlerdir: Geçici olarak çok sevdiğim ailem ve toplumumdan uzak bırakmışlardır. Fakat karşılığında toplumuma çok ama çok fazla yardımda bulunmuştur. Toplumuma, yıllardır yaptığı haksızlığı, insanlık dışı muameleyi, kanunsuzluğu, baskıyı bir anda dünyaya duyurmuş ve uyuyan, bilmeyen dünyaya bizleri tanıtmıştır. Toplum açısından düşündüğümüzde bu kadar çile, üzüntü bu topluma benim tarafımdan helaldir.

Davam ve toplumum için, çocuklarımın ve çocuklarımızın geleceği için girdiğim bu dört duvar, bilinsin ki benim için yalnızca saraydır.

Kendi oğlunun ölümüne neden olan bir baba kavramı çocuklara güzel ve toplumun hayranlığına layık görülüyorsa, onlara ne tür insan davranışları sunulabilir?

Özgürlüğümü korumak gerekirse isteyerek daha ilkel olurdum.

İnsan iki ucundan yanan bir mum gibi olmalı!