#din

Ateist olduğumu söyleyecek dürüstlüğüm var. Kişisel bir Tanrı fikrini destekleyen hiçbir şey yoktur.

Kutsal Kitap'taki yalın yaratılış resmi, on yedinci yüzyıl sonlarında inandırıcılığını yitirmeye başladı.

Kolları çıplak kadınların kiliseye girmesine izin verilmiyor, ancak çıplak Yahudilerin kendi mezarlarını kazmasına izin veriyorlar.

Düşünmek sınır aşmak demektir. Dinin en iyi tarafı heretikler doğurmasıdır.

Satranç oynayacak zekâya sahip olanlara cennetten arsa satamazsınız.

Artık, devlet dini yok; insanlar Fransız, İngiliz, Alman olup Katolik, Protestan, Yahudi olabilir ya da herhangi bir külte uymayabilir. Din kişisel bir şeye dönüştü; kişinin vicdanına bağlı. Uluslar artık Katolik, Protestan diye ayrılmıyor.

Irka ve dine verilen aşırı dikkatin sakıncaları vardır. Ulusal sayılan bir kültürle kısıtlanır ve ona hapsoluruz. İnsanlığın vadisi içinde nefes aldığımız açık havayı terk eder, yurttaşlar cemiyetine kapanırız.

Onlar, on iki, ben birim, ama hak bendedir. Hepsini devireceğim. İsa hiç evlenmedi.

Restore edilecek kiliselerin papazları Diyanet İşleri’ne bağlansın.

Eski Ahit'i "Tanrı'nın kelamı" olarak görmüyorum, yapılan tarihsel araştırmalar Eski Ahit'in çok değişik zamanlarda yaşanmış, birbirlerinden çok farklı kişiler tarafından kaleme alındığını kanıtlamaktadır, ayrıca Teizme inanmıyorum.

Organize din, özünde bir mistifikasyondur, sosyal sistemin kötülüğünü gizlemenin bir aracıdır.

İnsanlar artık Tanrı ile baş edemez hale gelince dine yönelirler.

Ataerkil evrende bütün tanrılar erkektir.

Marx Kutsal Kitap gibidir: Çok alıntı yapılır ama nadiren gerçekten anlaşılır.

Bir insanın dinini öğrenmek için nasıl şehadet getirdiğini değil, hoşgörüsüzlüğünün ölçüsünü anlamamız gerekir.

Dindarlar her zaman zihinlerinin değil, kalplerinin mutlak gerçeğini aramaya meyillidir.

Bilindiği gibi dinsel inanışın “yaratılış” varsayımını ilk defa ve kendi içinde en tutarlı biçimde sistematize eden kitap Tevrat'tır. Sonraki kitapların tümü bu söylenceyi farklı ifadeler ve kısmi değişikliklerle tekrar etmekten başka bir şey yapmış değillerdir. Hele ki, Kuran'da ifade ediliş biçimi, Tevrat'taki iç tutarlılıktan da yoksun, adeta akılda kalanların, farklı sure yazımlarındaki farklı anımsanmalarının ürünü olarak daha da ilkel ve muğlaktır.

Dine karşı asıl saygısız kişi, kalabalığın taptığı tanrıları tanımayan değil, tanrılar hakkında kalabalığın inandığını onaylayan kişidir.

İslam'ın ılımlısı olmaz. Bir dine mahsus demokrasi olmaz. Bir mezhebe mahsus demokrasi olmaz. Bir ırka mahsus demokrasi olmaz. Bir millete mahsus demokrasi olmaz. Yani Müslümanlar için demokrasi, Sünniler için demokrasi, Aleviler için demokrasi, sadece Türkler için, Kürtler için demokrasi olmaz. Demokrasi Türk'ü, Kürt'ü, Alevi'si, Sünni'si, Hristiyan'ı, Müslüman'ı, Yahudi'si, Nasuri'si, Nusayri'si, Zerdüşt'ü, hepsi için demokrasi olur. "Yanlış yapıyorsunuz. Ilımlı İslam'a dayalı demokrasi kurarsınız, radikal İslam'a gider." dedim gitti. Libya'da gitti, Mısır'da gitti.

Anarşizm, insan aklının din egemenliğinden ve insan bedeninin mülki baskıdan özgürleşmesi için; devletin zincir ve kısıtlamalarından özgürleşmek için vardır. Bireylerin özgürce gruplaşmasına dayalı bir sosyal düzendir.

Tanrı'nın her yerde olduğu söyleniyor, ama biz insanlar, onu hep bir münzevi olarak düşünüyoruz.

Dini örtü, mitolojinin dokuduğu, efsanevi inançlar örtüsüdür.

Yeryüzünde tek bir mabet taşı kalsa ve ona sahip çıkacak tek bir din adamı bulunsa, yine uygarlık için ciddi bir engeldir!

Son kilisenin son taşı son rahibin üstüne düşmedikçe uygarlık mükemmele erişemeyecektir!