#bilinçaltı

Kimse gördüğü rüyadan dolayı suçlanamaz.

Kendi kendini bile anlamayan düşünceler, sadece onlar gerçektir.

Algı ile hafıza arasında bir yol vardır, bu yol sinirsel döngülerdeki zayıflık ya da taşınacak malzemedeki büyüklük nedeniyle tamamlanamazsa algılananlar yan yola saparak bilinçaltına düşer, dolu bilinçaltı bu nedenle kötü yol demektir; bu yolda algının çok hızlı ya da çok yavaş iletilmesi bildiğimiz bütün nevroz çeşitlerine bir temel verir.

Uyuşturucunun aslında sanatçıdan daha çok izleyiciye faydası olduğuna inanıyorum. Evrenle bir olma hayali, çevredeki objelere anlam vermek, huzurun ve rahatlığın hakim olduğu ortam, bir sanatçı için ideal durum değildir. Uyuşturucu mücadeleyi, muhalefeti ve fikir ayrılığını kuvvetlendiren yaratıcı kişilikleri durgunlaştırır. Sanatçı yaptığı işi aşmaya çalışmalı, kendisiyle bilinçaltı arasına herhangi bir şeyin etki etmesini engellemeli. Beni LSD karşıtı yapan şeylerden birisi de, LSD kullandığını bildiğim kişilerin hepsinin gerçekten ilginç ve insanı harekete geçiren şeylerle, uyuşturucunun sebep olduğu evrensel mutluluk arasındaki farkı ayırt edemeyecek kadar aciz olmasıdır. Tamamen yeteneklerini kaybetmiş ve hayatın insanı en çok mutlu eden yanlarıyla bağlarını kesmiş gibi görünüyorlar. Belki de her şey güzel olduğunda, hiçbir şey güzel değildir.

Hatırlar mısın o malzemeyi? Rüyaların yapıldığı malzeme,Aşağılık kompleksleri.

Bir rüya, hayallerimizin diliyle konuşur.

Çözemediğimiz başlıca sorunlar, dile getiremediklerimiz, çoğu zaman da farkında olmadıklarımızdır.

"Unutma" diye bir şey var mıdır gerçekte, kişi nasıl 'unutur' ki yaşadığı bir şeyi? Kişinin belli bir andaki bilinç içeriği açısından o sırada anımsamadığı örtülmüş, silinmiş, bastırılmış bir yaşanmışlık, bilinçaltında yani yaşadıklarının toplam bağlamı karşılıklı etkileşimleriyle oluşturdukları bütün içinde, tam da o yaşanmışlık yerinde, sürdürür yaşamını [yalnızca bir sözcük oyunu değildi o söz:"yaşadığın her an, her yaşadığın an, yaşar."...] yaptıklarına karışır, onları yönlendirir, etkiler. İşte, bu toplam bağlam, o: yaşamımın bütün anılarını barındıran, yaşamlarını sürdüren bütün:o ben'im, işte...

İnsan sistemi kendiliğindenliğin yerine tümüyle geçebilseydi, kişiliğinin gölgeli derinliklerine dalmak için hiç bir neden kalmazdı.

İnsanın yapısı bilinçsizce yaptığı şeylerde belli olur.

İnsan rüyaları hakkında da sorgulanıyor.

Rüya... Kayıp bellek.

Herkesin bilinçaltında ona hükmeden, yaşamayı her ne pahasına olursa olsun diğer bütün isteklerden üstün kılan bir güç vardır.

Rüyanın özelliklerinden biri, orada hiçbir şeyin bizi şaşırtmamasıdır. Orada alışkanlıklarımız ve dostlarımızdan kopuk şekilde, özlem duymaksızın, yabancılarla yaşamayı kabulleniriz.

Ancak, rüyalarımızda büyük bir cüret gösterebiliriz.

Genel olarak rüyalar, gün içinde düşünceleri en çok meşgul eden olaylardan doğarlar.

Düşlerimiz ikinci yaşamımızdır.

Bilinçaltı neden insanları bir şeyler çalmaya yönlendirir? Bu yönelim illa çalmak mı olmalı? Sence de bu,doğamızda kökleşmiş bir şey mi?

Tefekkür neticesi bilinçaltının içsel dönüşümüdür. İnsanın aklı hakikatleri tasdik ederken bilinçaltı bu dünyaya sımsıkı inanmaya devam eder. Yol tabiatında bulunan münafıklıktan samimiyete uzanan geçittir.

Bilinçaltının görme üzerinde etkisine güzel bir örnek 1. Görme sisteminiz tarafından kolaylıkla aldatılabilirsiniz. 2. Gözlerinizin sağladığı görsel bilgide belirsizlikler olabilir. 3. Görme bitiştirici” bir süreçtir.

İnsanların, kafalarından geçen her şeyin bilincinde olmadıkları üzerinde ortak bir görüş var.

... ne tümden bilinçaltı fışkırması, ne de yalnızca bilinçli bir çabadır roman.

Yaşam, bilinçten bilinçaltına iner. Orada mayalanır, dinlenir, değişir. Etkisi derin, yankısı geniş toplumsal olayların 8-10 yıl geriden gelerek romanlaşması bu yüzdendir. Bilinçaltı birikiminin değişerek bir biçim bulması, bir sanatsal anlatım biçimine erişmesi şipşak olmaz. Hatta sadece bir fışkırma da sayılmaz, “birdenbire”lik yoktur onda.

Hayatımızın çok büyük bir kısmı otomatik olarak yaşanmaktadır.