#alexandra bracken

Hedefe giden yol mübah değildir.

Yeterince zaman geçince her şey değişir.

Heves denilen şeyin en önemli yanı bulaşıcı olmasıdır.

İnsanlar taşımak istedikten sonra ona yük diyemezsin.

Sessiz kalmaya çalışmak, göğsümü acıtmaya başlamıştı.

Her şeyini kaybettiğinde sesinin ne kadar az çıktığına şaşırsın.

İnsan kendinden bildiği şeyleri başkalarında kolayca tanıyabiliyor.

Tehlikeliydim ve tehlikeli olanlara ne yaptıklarını çok iyi biliyordum.

Korku bir işe yaramaz. İlerlemeye en çok ihtiyaç duyduğun anda seni engeller.

En karanlık zihinler, en beklenmedik yüzlerin arkasında gizlenme eğilimindedirler.

Kimsenin beynime bir şey yerleştirmesine ya da olduğum kişiyi yok etmesine izin veremem.

Cehennem gidilen bir yer değil, cehennem şu an içinde yaşadığımız yer. Cehennem, en değer verdiğiniz insanları, kendilerinden korumakta çaresiz kalmanızdır.

Dünya ne kadar dehşet verici ve tehlikeli görünürse görünsün, içinde hala ufacık da olsa bir umut barındırıyor ve bu umuda erişmenin yolu birbirimizi sevip kollamaktan geçiyor.

Yaşamın bir yolculuk olduğunu ve amacının da sonundaki bir hazineye ulaşmak değil, hangi yollarda, kimlerle birlikte yürüyeceğine karar verme cesaretini bulmak olduğunu öğrendik.

Aşk bencillik değil miydi zaten? Dürüst insanların hiçbir şekilde haklarının olmadığı şeyleri istemelerine sebep oluyordu. İnsanı dünyanın geri kalanından soyutluyor,zamanı siliveriyor ve mantığı alaşağı ediyordu.

Bir fabrikayı yok edebilirsin ama hemen ardından bir yenisini inşa ederler. Ancak yok edilen şey bir hayat olduğunda bunun geri dönüşü yoktur. O insanı geri getiremezsin.

Dünyadaki en sinir bozucu duygu, söyleyecek çok şeyin olup da bunu kelimelere nasıl dökeceğini bilememek olmalı.

Bir zamanlar sahip olduklarını geri alamasan da onları arkanda bırakabilirsin. Yeniden başlarsın. En baştan.

Sonunda önemli olan şey seçimlerimizdir. Arzularımız, sözlerimiz yada vaaetlerimiz değil.

Bir insana yardım etmek için risk almak, hiçbir şey yapmamaktan daha iyidir.

Hayatta bir kez bile duysanız asla unutmayacağınız bazı sesler vardır.

Siyaha yem olmaktansa grinin sınırlarında kalmak daha iyiydi.

Durursam bir daha asla hareket edemeyeceğimi biliyordum.

Onlar bizden, yani hayatta kalanlardan korkuyorlardı.