#adalet

Dünyada açlık çeken tek bir çocuk bile olduğu müddetçe, her türlü servet çalıntıdır.

İnsanlar ölüm acılarına dayanabilir. Ama haksızlığa, şu anda yaşadığımız aşağılanmalara hiçbir soylu yürek dayanamaz.

Çanta çalmak bir suç, servet çalmak bir cüret, taht çalmak ise yücelik göstergesidir. Suç büyüdükçe kabahat küçülür.

Hak en kuvvetli olandadır ve kuvvetimizin hudutları bizim kanunumuzdur.

Adaleti, para ile satın alınan bir fahişe haline getiren alçak, sen misin?

Dünyayı haksızlık yönetiyor, adalet yalnız sahnede var.

Dünya tarihi, dünyanın yargılama salonudur.

Çoğunluğun sesi adalet kanıtı değil.

Her şeyden önce, yeni bir Aydınlanma çağına ihtiyacımız var. Mevcut siyasi sistemlerimiz gerçek, adalet ve özgürlük iddialarından vazgeçmeli ve onların yerine gerçek, adalet, özgürlük ve akıl arayışını koymalıdır.

Dünyanın ihtiyacı olan şey günahtan kurtuluş değil, açlıktan ve baskıdan kurtuluştur; umutlarını Cennete bağlamasına gerek yok, bu dünyadan umut edeceği her şeye sahip.

Bu insanlık dışı dünya daha insancıl hale gelmeli. Ama nasıl?

Yasanın niteliği adaleti sağlamaktır. Öyle ki, insanların kafasında hukuk ve adalet aynı ve aynı şeydir. Hepimizin içinde yasal olan her şeyin meşru olduğuna inanmak için güçlü bir önerme var.

Kanunun bir yağma aracına dönüştürülmesi. Böyle bir sapkınlığın sonuçları nelerdir? ilk olarak, adalet ve adaletsizlik arasındaki ayrımı herkesin vicdanından siler.

Sonunda, suçu denetim altına alarak azaltılması beklenen hukukun kendisi, cezalandırılması gereken kötülüklerin kaynağı haline getirilmiştir.

Hukukun soygun aracı haline dönüştürülmesi insanlık tarihinin şahit olduğu en menfur (iğrenç, nefret edilesi) yozlaşmadır.

Hukuk, kendi asli amacının tam aksi bir istikamete yöneltilerek her türlü hırs ve açgözlülüğün silahı haline dönüşmüştür.

Hayırseverlik gönüllü değilse, özgürlük ve adaleti yok eder. Kanun, ilk önce sahibinden alınmamış hiçbir şey veremez.

Yasallaştırılmış yağmanın eninde sonunda yağmacıların da aleyhine döneceğini bilmek bir bilinçlenme sorunudur.

Aslında, kendi varlığına sahip bir adalet değil, adaletsizliktir. Biri diğerinin yokluğundan kaynaklanıyor.

İnsanların yasalara saygı duymasını sağlamanın yegâne yolu , yasaları saygıdeğer kalmaktır.

Yasa artık mazlumların sığınağı değil , zalimin koludur. Kanun artık kalkan değil, Bir Kılıçtır.

Yasa, tamamen farklı iki nedenin etkisiyle saptı: aptal açgözlülük ve sahte hayırseverlik.

Ancak, genel olarak, yasa bir erkek veya bir erkek sınıf tarafından yapılır.

Hukuk ve yardımseverlik aynı değil.