Stanley Milgram

Önceden sorumluluk sahibi ve iyi bir insan olan denek, nasıl olur da deneyde bir başkasına kötü davranabilir? Yapar çünkü, içgüdüsel agresif davranışı kontrol eden vicdan, hiyerarşik bir sisteme girişle birlikte ortadan kaybolmuştur.

İnsanların önemli bir kısmı, emrin meşru bir otoriteden geldiğini algıladıkları sürece, eylemin içeriğine bakılmaksızın ve vicdan azabı duymadan kendilerine söyleneni yapıyorlar.

Belki de bizler toplumun ipleri tarafından kontrol edilen kukla-kuklalarız. Ama en azından algı ve farkındalıkla kuklalarız. Ve belki de farkındalığımız kurtuluşumuzun ilk adımıdır.

Sıradan insanlar, sadece işlerini yapıyorlar ve kendi açılarından herhangi bir düşmanlık olmadan, korkunç bir yıkıcı sürecin ajanları haline gelebilirler.

Sosyal psikolojinin bize öğrettiği önemli bir şey vardır. Bu da, bir insanın davranış şeklini karakterinin değil içinde bulunduğu şartların belirlediğidir.

Bir adamın dünyasını yorumlama şeklini kontrol edin ve davranışlarını kontrol etme yolunda uzun bir yol kat etmiş olursunuz.

Bir kişinin eylemlerinden sorumlu hissetmesi için, davranışın kendisinden kaynaklandığını hissetmesi gerekir.

Tiranlıklar, inançlarını hayata geçirme cesaretine sahip olmayan çekingen adamlar tarafından sürdürülür.

Sosyal davranışta etkili olan güçleri ancak eylemde tam olarak idrak edebilirsiniz. Bu yüzden deneyciyim.

Sorumluluk duygusunun ortadan kalkması, otoriteye boyun eğmenin en önemli sonucudur.

Uyum, eşit statüdeki kişiler arasındaki davranışı düzenler, itaat bir statüyü diğerine bağlar.

Belki de zorluk, vicdana otoriteye karşı daha iyi bir şans verecek siyasi yapıyı icat etmektir.

İnsanların meşru otorite tarafından sağlanan eylem tanımlarını kabul etme eğilimi vardır.

İnsanlar kendilerini hep onaylanacak davranışlar yaparken görmek isterler.

Az sayıda insan otoriteye direnmek için gereken kaynaklara sahiptir.

Toplumun ipleri tarafından kontrol edilen kuklalar olabiliriz.

Ve belki de farkındalığımız kurtuluşumuzun ilk adımıdır.