Rudolf Rocker

Anarşizm, sık sık tanımlandığı gibi, tüm insani problemler için patentli bir çözüm, mükemmel bir toplumsal düzen ütopyası değildir, çünkü ilke olarak tüm kesin şema ve kavramları reddetmektedir. Herhangi bir mutlak gerçeğe veya insan gelişiminde kesin nihai amaçlara değil, toplumsal uygulamalar ve insani yaşam koşullarının sınırsız mükemmelleştirebilme kabiliyetine inanır, ki, bunlar için kimse kesin bir son durak veya sabit bir amaç belirleyemez.

Roma ve Antik Yunan yalnızca birer semboldür. Bütün tarihleri şu büyük gerçeğin teyididir: Bir halkta siyasi iktidar arzusu ne kadar az ise kültürel yaşam biçimleri o kadar zengindir; siyasi iktidar ve bu iktidar için yapılan mücadeleler ne kadar güçlü ise, kişisel ve toplumsal kültürün düzeyi ve doğal yaratıcı, her türlü derin duyarlılık kısaca insana has olan her şey o kadar zayıftır.

Roma ise bir devletin ulaşabileceği en üst noktaya ulaşmıştı. Ama tam da bu nedenle kültürel bakımından önemli tek bir şey üretemeyen Romalılar, yabancı kültür ürünlerinin derin anlamlarını kavramaktan aciz, yaratıcılıktan hiç nasibini almamış talancı bir halk olarak kalmışlardır.

Anarşistler için özgürlük soyut bir felsefi kavram değil, her insanın doğanın kendisine bahşettiği tüm güçleri, kapasiteleri ve yetenekleri tam gelişmeye getirmesi ve onları sosyal hesaba çevirmesi için yaşamsal somut bir olasılıktır.

İktidar, her zaman yaşamın her tezahürünü kendi yasalarının dümdüz gömleğine zorlayarak, yalnızca yıkıcı bir şekilde işler. Entelektüel ifade biçimi ölü dogmadır, fiziksel biçimi kaba kuvvettir.

Tüketicilere karşı sabotaj yapmak işverenlerin yüzyıllık bir ilkelliği dir. Pek çok şey kapitalistlerin kendi halklarına karşı yürüttükleri sabotajın uzayıp giden listesinin yalnızca birkaç maddesidir.

Jefferson "En iyi devlet en az yöneten devlettir" diyerek liberalizmin temel kavramını ortaya koyarken, anarşistler Thoreau ile birlikte "En iyi devlet hiç yönetmeyen devlettir" derler.

Kişi, insan olarak onurunu korumasını bildiği zaman, başkalarını da kendisine saygı duymak zorunda bırakır. Bu yalnızca özel yaşamda değil, politik yaşamda da geçerlidir.

Dünya şu anda bir krizde, çeşitli ve farklı biçimleriyle kapitalizmin yıkılması, gezegenin hayatının devamını sağlamak açısından artık hayati bir önem taşıyor.

Tüm Anarşistler için ortak olan, özgür bir insanlığın gelişiminin önünde duran tüm politik ve sosyal zorlayıcı kurumlardan özgür toplum arzusudur.

Devlet, bireyin hayatı üzerinde ne kadar sınırsız güce sahipse onun yaratıcı gücünü o kadar köreltip kişisel irade gücünü o kadar zayıflatır.

Antik Yunan siyasi ve milli dağınıklığına rağmen değil bunun sayesinde büyük bir kültür yarattı ve binlerce yıl insanlığa zenginlik kattı.

Kanunlar kendilerini sosyal servete sahip bulanlar tarafından yapıldığından, yalnızca dindar bir sahtekarlık olarak kalır.

Sadece bir kişi tarafından kurtarılabilen ve bu şekilde kurtulmak isteyen bir millet, kırbaçlanmayı hak eder!

Her türden siyasi iktidar, varlığını sürdürmesi için belirli bir insan köleliği biçimini gerektirir.