Madonna

Bence herkes hayatında bir defa evlenmeli ki bunun ne kadar aptalca, çağdışı bir uygulama olduğunu anlasınlar.

Bir şeyin kendiniz için doğru olduğuna inanıyorsanız, karşınıza kim çıkarsa çıksın sizi yolunuzdan alıkoyamaz. Bu sektörde yüzlerce zeki, seksi, yaratıcı, çalışkan, entelektüel, çılgın ve dahi insanla tanıştım. Pek çoğunun söylediği şeyler hayatımı derinden etkiledi. Ama hiçbirinin tek bir kelimesi bile doğruluğuna inandığım şeyleri değiştirmedi.

Yaptığım tüm iyi ve kötü seçimlerin sonucuyum. Tıpkı tüm insanlar gibi...

Küçük bir kızken de dünyaya hükmetmek istiyordum, şimdi de istiyorum. Bu konuda değişmedim. Sadece eskiden herkesin beni sevmesini hatta bana tapmasını isterdim, şimdi öyle bir arzum yok. Büyüdükçe insanlara olan tutkum azaldı.

Dünyadaki en büyük sanatçı ya da dansçı olmadığımın farkındayım, ama zaten bu benim ilgimi çekmiyor. Ben tahrik edici olmak ve insanların zayıf noktalarına basmakla ilgileniyorum.

New York’a gittiğimde bir hayalim vardı. Büyük bir yıldız olmak istiyordum, kimseyi tanımıyordum, dans etmek istiyordum, şarkı söylemek istiyordum, insanları mutlu etmek istiyordum, ünlü olmak istiyordum, herkesin beni sevmesini istiyordum. Bir yıldız olmak istiyordum. Gerçekten çok çalıştım ve hayalim gerçekleşti.

İnsanlar kendimi baştan yaratmamla kafayı bozmuşa benziyor. Ben buna katılmıyorum. Benim yaptığım şey kendimi yavaş yavaş ortaya çıkarmak, katmanlardan kurtulup özüme daha da çok yaklaşmak.

Eğer inandığın şey için savaşmaya niyetli değilsen, ringden içeri bile girme.

Büyürken şarkıcı olmak gibi bir isteğim yoktu, kendimi hiç öyle düşünmüyordum. Birisi bana gitar çalmayı öğretti ve sonra delirmiş gibi şarkı yazmaya başladım. Bu çok tuhaf bir şeydi, 24 yaşıma kadar şarkıcı olacağımı bilmiyordum.

Bazen küstah olabiliyorum, ama bunu asla kasıtlı yapmıyorum. Bazı insanlar için kibirli olabilirim, ama bu gerçekte yeni bir şey değil. Bir yıldız olmadan uzun bir zaman önce de öyleymişim gibi davranırdım. Eğer insanlar espri anlayışımı kavrayamıyorsa o zaman ben de önemli biriymişim gibi davranırım. İnsanların zayıf noktalarını bulurum, onlara kendimi sevdiririm ve onlar da bunu kabullenir. Bir şeyleri gizlemeye çalışan ve size havalı olduklarını düşündürmeye çalışan insanlara katlanamıyorum.

Ne zaman hakkımda bir yazı çıksa, adımın ardından yaşım yazılıyor. Bu şunu söylemek gibi bir şey; 'İşte Madonna, ama unutmayın yaşı bu, o yüzden artık bir önemi yok.' ya da 'Hadi bunu herkese hatırlatarak onu cezalandıralım.' İnsanları yaşı ile baskı altına alarak onları sınırlandırıyorlar.

Farklı olan insanlar için Tanrı'ya şükrediyorum. İşte, dünyayı döndüren şey bu!

Çocuklarımla birlikte kariyerimi dengelemek büyük bir çaba gerektiriyor. Çoğu zaman 'Tanrım, ben boktan bir anneyim.' diyorum. Eve gitmek ve çocuklarımı yataklarına yatırmak istiyorum. Ama sonra çocuklarımla çok fazla vakit geçirirsem de, 'Tanrım, ben aslında bir sanatçı olmayı istiyorum.' diye düşünüyorum.

Cesaret etmek bir noktadan sonra benim varoluş nedenime dönüştü.

Birçok insan ne istediğini söylemekten korkuyor. İşte bu yüzden istediklerini elde edemiyorlar.

Hamile kaldığımı öğrendiğim andan itibaren, hayata farklı bir gözle bakmaya başladım. Birden 'Tanrım, şimdi bir başkasını düşünmek zorundayım' diye düşündüm. Eğer çocuğunuz varsa, anarşist olamazsınız. Yani asi olabilirsiniz, ama önce durup bir düşünürsünüz. Çocuğum olduğu için artık yapamayacağım bir sürü şey var. Artık sen bir annesin, bunun geri dönüşü yok. Aslında bakarsanız, cinsel isyanın her türlüsünü uyguladım. Yani yapacak başka bir şey de kalmadı.

Güçlüyüm, hırslıyım ve tam olarak ne istediğimi biliyorum. Eğer bu beni bir sürtük yapıyorsa, fark etmez!

İnanılmaz derecede ünlü bir insan olarak, -özellikle bu ülkede- belirli bir süreliğine sadece insanların onayı dahilinde istediğini yapabiliyorsun. İnsanlar senin üzerinden yaşıyor ve hem sen olmak hem de senin yaptıklarını yapmak istiyor. Ama bu hiçbir zaman böyle devam edemez, çünkü bazı şeylerin olması gerekiyor; Ortalıktan kaybolman, kendini tüketmen ya da kafandaki fikirlerin bitmesi lazım. Evlenip bir sürü çocuk yapman gerek ya da şişmanlaman filan lazım. İçki ya da uyuşturucu sorunun olmalı. Rehabilitasyona girip çıkman gerekir ki herkes sana acıyabilsin. Ya da en basiti kendini öldürmen lazım. Aslında bunların hiçbiri bana olmadığı için insanlar tüm bu “kariyeri bitti, şimdi kendisi de bitti, o başarısız” açıklamalarını yapıyorlar. Ama bunlar kulağa değerlendirmeden ziyade bir dilek gibi geliyor.

İlk yazdığım şarkının adını hatırlamıyorum ama yazarken hissettiğim duyguyu hatırlıyorum. Nasıl bilmiyorum. Birinin beni ele geçirmesi gibiydi. Koşarak sokağa çıkıp, 'Bir şarkı yazdım! BİR ŞARKI YAZDIM! BEN YAZDIM!' demek istedim. Kendimle gurur duydum.

Sadece ırkçılık ve cinsel ayrımcılıktan değil aynı zamanda yaşa dayalı ayrımcılıktan da zarar görüyoruz. Belirli bir yaşa geldiğiniz zaman maceracı veya seksi olmanıza izin verilmiyor. Demek istediğim böyle bir kural mı var? 40 yaşına geldiğinizde ölmeniz mi gerekiyor?

Eğer mutluluğunuz insanların yaptığınız her şeyi onaylamasına dayanıyorsa, başarısız olmaya mahkumsunuz.

Kadınlardan nefret eden insanlardan nefret ediyorum. Aslında nefret etmeyi seven herkesten nefret ediyorum.

Ün çok rahatsız edici olabilir. Bir uyuşturucu gibi olabilir. Mutluysanız size bu hissi verir, kendinizi önemsemeniz gerektiğini hissettirir, yerine getirilmesi gerektiğini hissettirir... Ama sizi gerçekten önemli olan şeylerden uzaklaştırabilir.

Eğer yaptığım her şeyi göründüğü gibi algılarsanız, dehşete düşersiniz. Ya da gözünüz korkar. Ya da onurunuz kırılır. Ya da sıkılırsınız.