Her şeyin en güzelini, en büyüğünü tatmak istiyorum bu hayatta...

Zihnimin içinde binbir düşünce dolaşıyordu ve bu mutlak sessizlikte düşüncelerimin nasıl konudan konuya uçtuklarını izlemek benim için pek kolaydı.

Doymanın eşiğinde, arzu hala sonsuz görünüyor.

Kendi arzu ve isteklerini takip ettiğini düşünsen bile, bu arzu ve isteklere senin geçtiğin yollar şekil veriyor.

İştah yemekle gelir, fakat susuzluk içmekle gider.

Zor hapislik, güzel aşklar türünden, anatomi ve fizyoloji dersidir, insana kendi vücudunu öğretiyorlar.

Tezler'de, bir bıçkı makinesının başında olduğumu düşünüyordum; baba mesleğim, hızarcılıktı ve fabrika denebilirdi, kütükleri kesip düzlemeye bayılırdım. Kolumu kaptırabilirdim, beni, yaklaştırmazlardı.

Ben o kitabı seviyorum. Verir miyim? Orada bir kazık yemedim. Giden kitap gelmez Türkiye'de.

Sahip olamadıklarının peşine kaç kez takıldı düşüncen? Tahlerimce aklın bilinmez kişiler tarafından kirâlık.

Yoksun arzularından bahçe yapsan, tohumuna suyunu serpeler misin?

Yazarlık ise şarap gibidir, yıllar geçtikçe olgunlaşır.

İyi yaşamak zamanı olanaklar çerçevesinde en unutulmaz bir tat içinde değerlendirmektir.

Sıkıntılarımız, hayal kırıklıklarımız, zaaflarımız ve beğenmediğimiz yanlarımız aslında kendi gerçek benliğimizi yeterince kavrayamamış olmamızdan kaynaklanıyor. Biz yalnızca sahte benliğimizin bilincindeyiz, gerçek benliğimizin değil. Yapılması gereken gerçek benliğimizi ortaya çıkarmaktır... Tüm yoga uygulamaları, onların meditasyon ve zihinsel yoğunlaşmaları işte bu gerçek benliği ortaya çıkarmak içindir.

Ben yaşamadan yazmam, yazmadan yaşamam.

Heykellerimi “embriyonsal” olarak tanımlarım, çünkü her parça yeni fikirler üretmeyi ve aynı türün daha gelişmiş örneklerini üretmede kullanabilecek farklı bilgilere duyulan ihtiyacı içerir. Ama tabii ki tek bir yöne odaklanıp çalışmıyorum. Daha çok deneylerimde karşılaştığım birtakım sorunların üzerine gitmek ve onları çözmeye uğraşmakla ilgileniyorum. Sıradanlığa özellikle de değiştirilemez ya da tartışılamaz gibi görünen kuramlara meydan okumaktan hoşlanırım. Bana göre, mevcut olan zaten eskimektir.

Dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı.

Ölerek değil yaşayarak çoğalmak istiyoruz.

Barış, insanoğlunun ortak arzusu ve yüce hedefidir.

Bir gün bir alışveriş merkezinden kovulmuştum, ancak o günden beri kaç yuvaya davet edildiğimi tahmin edemezsiniz. Sizce hangisi daha önemli?

İç ateşinin yakıcılığı artıyor her zaman Arzuyla dolu bir ruhtan, yanan bir avuç topraktı