Yüce tanrım ve ölümümün şahitleri: Filozof olarak yaşadım Hıristiyan olarak ölüyorum.

Yüce tanrım ve ölümümün şahitleri: Filozof olarak yaşadım Hıristiyan olarak ölüyorum.

Bana kalırsa, hayatı yaşanılır kılmak için dinlere ihtiyaç olduğuna inanmak bir hatadır.

Ölüm olmasaydı, inanç temelli dinin etkisi yok denecek kadar az olurdu. Belli ki ölüm gerçeği bize dayanılmaz geliyor, inanç ise mezara girdikten sonra daha iyi bir hayata kavuşacağımız umudundan besleniyor.

Doğduğuna inanırsın da öldüğüne neden inanmazsın.

Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir.

Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir.

Din, zevklerimizin çemberini daraltır.

Bir din için ölmek, onun için yaşamaktan kesinlikle daha kolaydır.

Bu yeryüzündeki son gün. Memnunum.

Bir sonraki yaşam fikrinin kökeni yoktur.

Kiliselerin içinde yarattığımız dışında bir cennet yok. Yaşama duyduğumuz öfke dışında bir cehennem yok.

Kadercilik bizim dinimizde vardır. Hayır da şer de Tanrı'dan gelir. Ağlamak da güzel, hüzün de güzel, sevinç de güzel. Bunların dozunu iyi ayarlamak gerekir. Dejenere olmamak kaydıyla yoluna devam edersen sanıyorum hiçbir rahatsızlık olmaz.

Büyükler din uğruna ölmenin çok büyük bir olduğunu söylüyorlar, ama henüz değil, diyorlar.

Birçok insan gibi benim de bir dinim yok ve dalgalarda savrulan küçük bir teknede oturuyorum.

Dinlerimiz, hayatlarımızı sürdürme şeklimiz ve birbirimize davranış şeklimiz için kritik rehberlik sağlar.

Hayatla baş edebilmek için bir inanca ya da dine bağlanmaları gerektiğini düşünen insanlar bence korkaklık ediyorlar; aynı tavrı başka bir konuda gösterseler bu aşağılanacak bir durum olurdu. Fakat konu din olunca bu hayranlıkla karşılanıyor ama ben hangi konuda olursa olsun korkaklığa hayranlık duyamıyorum.

Alkışlayın arkadaşlar, komedi bitti. Plaudite, amici, comedia finita est.

Bakacağım tek yön önüm, doğru rotayı izler gözüm. Rüzgâra emânet sözüm, hasretlerle yandı gönlüm. Yalnızlığım kalbime zulüm, korkutmakta her an ölüm. Ben bir pembe diziyim, her günüm bir bölüm.

Makam arabalarna yol ver geçsin, emri vâki olmuş her yolcu. Açılan çenelere çekici ver çaksın, yazılı kuralların kuramları aştı. Parmakları kırılan bu yazar yılmadı, kaç yazar âlim olsan? Amacını yamacında boğarak yok oldu Sezar, dedelerin toprak oldu bak orada mezar... Yalanla savunan dürüstle tanıştı, tekmeyle kovulan kiniyle yarıştı, paradan uzak olan silahla tanıştı, hayatla darılan ölümle barıştı.