Yazmak bir yıkım ve ardından gelen devrimdir.

Sanat … Benim kendimi tedavi etme yöntemim sanat . Yalnız yazmak, bestelemek değil, okumak, hep okumak, dünyanın büyük beyinlerine sırtımı yaslamak…

İşçi sınıfı mücadelesi adına sanat alanında gösterilen çabalar, sadece küçük burjuva sınıfsal çerçevesi içinde hapis bırakıldığı sürece asıl işlevine bir türlü kavuşamamakta, gerçek soluğu ile o büyük gücüne asla ulaşamamaktadır.

Yazarlık, yazmak: uydurmak değil seçmektir.

Ben sanatla, insanla, toplumla mücadele veriyorum. Benim malzemem insan. Ama muhalefeti kendi içerisinde politik bir tavra sokan insana da saygı duyuyorum. Herkesin bir yoğurt yiyişi vardır. Benim kişiliğim işimi iyi yapmak ve o işi topluma sunmakla paraleldir.

Yoksulluğun ne önemi var? Sanatımıza aşık olan biri için ne önemi var ki? İnsan her sevinci ve her güzelliği kendi içinde taşımaz mı?

Karıncaların savaşından bana kalan ders, başı koptuğu halde ısırdığı yeri bırakmayan karıncaların haliydi. İşte yol, işte yolcu...

Evet, yazmak zorundaydım, yoksa çıldıracaktım!

Yazmak ruhun geometrisidir.

Ben iki yaşında babasız kaldım. Bütün çocukluğum ve gençliğim korkunç bir hastalığa ve fakirliğe karşı mücadele içinde geçti. Kimsesiz, sıhhatsiz, parasız ve talihsiz kaldım. Orta sekizden yukarı okul görmedim. Hastalık, cehalet ve sefalet ejderleriyle boğuştum.

Her zaman yazabileceğimi hiçbir zaman yazmam.

Yazmak, geleceği görmektir.

Buralarda kimseler okumuyormuş gibi yazmanın riskleri var, bir nevi delilik bu ama birine aniden ulaşıyor sözün: Odasının ta içine. Tam da ortasına kalbinin. Ne büyülü...

Yazmak, gizemli, tutkulu ama çoğu kez yorucu bir serüvendir; bu yüzden aşka benzer.

Yoksulluk, yokların içinde doğup, çoğunlukla yok olmaktır. Yoksulluk erdem değil, yoksulluktan edebi, sanatsal bir zenginlik yaratmak erdemdir.

Bir kâğıt parçası ve kalemle birçok şey yapabilirsin. Onunla birilerini yaralayabilirsin, aşk mektubu yazabilirsin, resim çizebilirsin, kıçını silebilirsin, kâğıt parçaları yapabilirsin. Burada çok fazla opsiyon ar bu sadece senin yaratıcılığınla ve bu yaratıcılıktan geleceklerle sınırlıdır.

Benim sorunum uykusuzluk. Her zaman düzgün uyumuş olsaydım, asla bir satır yazmazdım.

Yazıp yayınladıklarım değil, yazıp yazıp sildiklerimde saklıydı aslında her şey.

Muhtemelen, bir yazara verilebilecek bundan daha önemli bir tavsiye yoktur: Sana, büyük bir kıvanç vermeyen tek satır bile yazma.

Okumak, yazmaktan öte bir iştir; daha uysal, daha uygar, daha entelektüeldir...