En uzağa giden kişi, tek başına yolculuk edendir.

Takma kafana, tek başına yola çıktıysan, kimse sana hesap soramaz, yanlış yolda yürüyorsun diyemez.

Yalnızlık bağımsızlıktır.

Dünyada en güçlü insan en yalnız durandır.

Ey yolcu dostum; ayakların rehberindir. Senin dostun, soğuk esen yellerdir. Tüm insanlık, senin gözünde eldir. İçecek suyun, gözlerinden taşan seldir; bu ödenecek bedeldir.

Özgür olmak çoğu zaman yalnız olmaktır.

Yalnız olmasam da kendimle başbaşayım..

Kimseyle yaşlanmak istemiyorum, kendimle bile.

Bütün umudum kendimde.

Karakter sahibi insanlar Daima itilir, dışlanır ve yalnızlığa mahkum edilirler...

Derin karakterler, kendilerini topluma teslim etmezler, yalnızlıklarından ödün vermezler...

Kurtulmak için bir başkasına bel bağlamak, yıkılmanın en güvenli yoludur.

Şimdi kendi kendime şunu söylüyorum: Kurtuluşu bir başkasında görmek, yıkılmanın en güvenli yoludur.

Her insan yalnızdır.

Yalnızlık sürgün edildiğinde insan kendine daha fazla yaklaşabilir miydi, yoksa aksine kendinden uzaklaşır mıydı? Bireylik kalabalıklar arasında çoğalır mıydı, silinip gider miydi?

Biz kimsenin bacısı, kız kardeşi, annesi falan değiliz!

Felsefe yüksek bir dağ yoludur... ıssız bir yoldur ve yukarı çıktıkça daha da ıssızlaşır. Bu yolu her kim izlerse hiç korkmamalı, her şeyi geride bırakmalı ve kış karında güvenle ilerlemelidir... Kısa süre içinde altındaki dünyayı görür; kumsalları ve bataklıkları gözünün önünden kaybolur, düzgün olmayan noktaları düzelir, yırtıcı sesleri artık kulağına ulaşmaz. Ve yuvarlaklığını da görür. Kendisi her zaman saf ve serin dağ havasındadır ve güneşi görür, oysa aşağıdaki herkes gecenin karanlığıyla kuşatılmıştır.

Bir insanın kendine ait olan, onu yalnızlığa giderken eşlik eden ve kimsenin ona verip ve kimsenin ondan alamayacağı ŞEY: Bu, sahip olduğu her şeyden veya onun başkasının gözünde ne olduğundan çok daha esaslıdır.

Ben kalabalıklar için yazmadım... çalışmalarımı, zamanın seyrinde nadir rastlanan istisnalar olarak ortaya çıkacak düşünen bireylere miras bırakıyorum. Onlar da benim gibi ya da gemisi batıp ıssız bir adaya çıkan ve kendisinden önce aynı sıkıntıları yaşayan birinin izlerinin, ağaçlardaki bütün papağanlardan ve maymunlardan daha fazla teselli sunduğu bir denizci gibi hissedeceklerdir.

Hiç kimse aklıma filan girmedi. Benim aklım, fikrim var; anlıyorum; gözüm var, görüyorum.