Veganizm şiddetsizlikle ilgilidir: diğer duyarlı varlıklara şiddetsizlik; kendinize şiddetsizlik; Dünya'ya şiddetsizlik.

Eğer vegan değilseniz, vegan gidiş düşünün lütfen. Şiddetsizlik meselesi.

Etik veganizm şiddetsizliğe olan bağlılığı temsil eder.

Veganizm, hayvanları önemseyen asgari insanların yapabileceği şeydir. Onları öldürmek ve yememek, tecavüzcü ya da çocuk tacizcisi olmaktan farklı değildir. Sadece zarar vermemek demektir. Biri yardımcı olduğu anlamına gelmez.

Aynı nedenlerle hayvanları da aynı şekilde tüketmiyorum kadınlara tecavüz etmiyorum: Başkalarına zulüm uygulamak yanlıştır, savunmasızlığa karşı şiddeti savunulamaz kılmak, başkalarının hakları benim özlemlerimden daha önemlidir.

Vegan olmak, kadınlara zarar vermemek gibi, zarar vermemek gibi, zarar vermemek demektir. Ama sadece zarar vermekten kaçınmak, yardım ettiğimiz anlamına gelmez. Bu sadece tarafsız olduğumuz anlamına geliyor.

Hayvanlar menülerden çıkarılmalıdır. Çünkü; onlar mezbahalarda, kafeslerde, parmaklıklar arasında korku içinde çığlık atıyorlar. Şeytani, alçak, umutsuzluk hapishanelerinde...

Bütün hayvanları seviyorum. Bir kediye, köpeğe, tavuğa ya da bir ineğe zarar veremem. Ve başka birisinden onlara benim adıma zarar vermesini isteyemem. Bu yüzden veganım.

Öldürmekten yana tavır koyanlarda beni çok şaşırtan şeylerden biri, tarihimiz boyunca tek bir kişiye zarar vermemiş olmamıza rağmen bizi şiddet yanlısı olmakla suçlamaları. Öylesine şiddetten uzağız ki 20 senedir hayvan öldürmemeyi savunduğumuz gibi gemilerimizin tamamı %100 vegan.

Küresel iklim değişikliğini daha da kötüleştireceğiz - hayvanların açıkça muzdarip olduğu fabrika çiftliklerinde devam eden korkunç uygulamalara asla girmeyeceğiz.

İnanılmaz derecede toleranslıyız. Diğerleri, “Bir domuz pastırması sandviçiyle baştan çıkamaz mıydınız?” Diye sorduğumuzda her zaman kibarız. ”Aslında, bildiğim çoğu vegan, neden vegan olduklarını açıklamak konusunda oldukça cömert davranıyorlar, çünkü çoğunlukla soru sorduğumuz zaman et yiyenlerle dolu bir yemek masasında oturuyorlar ve cevap vermek oldukça kaba görünüyor. Ancak, şu anda bir akşam yemeği partisinde olmadığımızı görmek, işte etik bir durum…

Eğer insanlar etik nedenlerden ötürü vejetaryanlar ise - hayvanları öldürmenin ve yemenin yanlış olduğuna inandıkları için - gerçekten de vegan olmalılar.

İnsanların gerçekten hayvanları korumak istiyorlarsa, et ve süt tüketiminden vazgeçmeleri gerekir.

Koşabilen, yüzebilen ya da uçabilen hiç kimseyi yememeliyiz.

Eğer hayvanlar etik anlamda bir önem taşıyorsa ister “endüstriyel hayvancılıktan” ister “aile çiftliklerinden” gelsinler, ister ölü bedenlerinin üzerinde “mutlu sömürü” logoları damgalanmış olsun onları yemememiz, giymememiz, herhangi bir biçimde kullanmamamız gerekir. Sadece damak zevki ve moda anlayışımız için başka hissedebilir varlıklara herhangi bir düzeyde acı çektirmemiz ya da eziyet etmemiz için hiçbir gerekçe olamaz.

Vegan olmak şiddetsiz bir yaşam sürmek için gereklidir. Yeterli değildir; çünkü eğer şiddetsizliği kucaklıyorsak, veganlığın ötesine geçip eylemlerimizde, sözlerimizde ve düşüncelerimizdeki tüm şiddeti geride bırakmalıyız. Fakat veganlık kesinlikle gereklidir ve vegan değilseniz, her hayvan yiyişinizde veya giyişinizde şiddeti kutluyorsunuz demektir.

Veganizm; Benim görüşüme göre, hayvan hakları hareketi, özünde, tüm duyarlı varlıklara şiddeti sona erdirmekle ilgili bir harekettir. Herkes için temel adalet arayan bir harekettir. İnsanları insan olmayanlardan ayıran keyfi çizgide durmayan ortaya çıkan bir barış hareketidir.

Vegan olmak "yaşam tarzı meselesi değildir."Bu temel ahlaki yükümlülük meselesidir. Vegan olmak "seçim"meselesi mi? Sadece savunmasız olanı sömürmemek için ahlaki yükümlülüklerimizi görmezden gelmeyi seçebildiğimiz sürece.

Et ve diğer hayvansal ürünler arasındaki ayrım tamamen saçmalıktır. Vejetaryenlik ahlaki açıdan tutarsız bir konumdur. Hayvanları ahlaki topluluğun üyeleri olarak görüyorsanız, gerçekten vegan olmaktan başka seçeneğiniz yoktur.

Veganizm, hiçbir şeyden vazgeçmekle ya da bir şey kaybetmekle ilgili değildir; şiddetsizliği kucaklamaktan ve savunmasızların sömürüsüne katılmayı reddetmekten kaynaklanan kendi içinizdeki barışı kazanmakla ilgilidir.