Bu çok önemli ve hayatım çok basit. Çok az şey var - aşk, iş ve aile var. Ve tüm ailelerime, geldiğim tüm kabilelere ve en önemlisi bana tüm parmak resimlerimin Picasso olduğunu ve korkmamam gerektiğini öğreten annem Brandy'ye teşekkür etmek istiyorum.

Kurallarım yok ama saçlarımı kestirmem. Annem bazen sinirlenince "Saçlarını keseceğim!" der. Kesilsin istemediğimi bildiği için böyle korkutuyor işte.

Biliyor musun, ne hatırladım ağabey? Bir gün rahmetli anneciğimle tartışmıştım: Annem bağırıyor, beni dinlemek istemiyordu. Sonunda ona beni anlamayacağını söylemiştim; biz farklı iki kuşağa aittik. Çok gücenmişti, ben de "N'apalım?" demiştim. "Hap acı yutmak gerekiyor." İşte şimdi de sıra bize geldi, bizim varislerimiz de bize siz bizim kuşaktan değilsiniz, acı hapı yutun diyebilirler

Evde cebelleşmeyi öğrenenlerin dışarıda başarı şansı yükselmiştir, demek dünya artık sert bir yerdir.

Annem gerçekten çok kaliteli bir sanatçı annesi.

Kocasının ölümünden sonra gerçek anne çoğu kez bir üvey anne haline gelir.

Büyütülecek beş çocuğu olan bir adam, hayata karşı bir kayıtsız seyirci mevkiinde kalamazdı.

—Tamamıyla haksız değilsiniz. İnsan, mesela ibadet, yahut çalgı ile meşgul olmakla; zerzevat, çiçek, yahut çocuk yetiştirmekte de bir teselli bulabilir. Ancak bunun için de hiç olmazsa yaşayacak kadar bir para lazımdır. Çiçek meraklısısınız; fakat biraz paranız yok değil mi? Ne kadar uğraşsanız topraktan istediğiniz renkte, kokuda bir çiçek alamayacağınıza emin olun... Babasınız, çocuklarınız var, paranız yok değil mi? Evlatlarınız âhir ömrünüzde size bir feci yaprak dökümü manzarası seyrettirmekten gayri saadet vermezler.

Üç kuşağın aynı anda bindiği tahteravallinin ortasında, oyuncağın iki tarafını yaşatmaya çalışmakla meşguldum.

Annem beni dünyadan korudu ve babam beni bununla tehdit etti.

İki büyük nimetim var. Biri anam biri yarim. Ana deyip de geçilmez. O yar anadan seçilmez. İkisine de kıymet biçilmez. Biri anam biri yarim. Birisi var etti beni. Birisi yar etti beni. İkisinde birdir teni, biri anam biri yarim.

Bana iyi analar veriniz, size iyi vatandaşlar vereyim.

Terbiye ana kucağından başlar; her söylenilen kelime, çocuğun şahsiyetine konan bir tuğladır.

Anneler çocuklarına sütleri ve sevgileriyle beraber onlar kadar güzel, onlar kadar besleyici bir şey daha verirler: Dil. Dil analardan öğrenildiği için bir insanın kendi diline ana dili denilir. Biz, daha sonra, istersek başka dilleri de öğrenebiliriz ama onlar hiçbir zaman anadilimizin yerini tutmazlar. Anadil bizi ailemize, akrabalarımıza, milletimize, tarihimize bağlar.

Sevgili kızım, ne yazık ki bu dünya bir periler diyarı değil, bir yaşam mücadelesi, son derece doğal ve dolayısıyla son derece sert. Yine de ya da tam da bu nedenle, biz erkekler için değerli bir sevgiliye sahip olmak mutluluk ve rahatlıktır - ve en değerlisine, en sevgiliye ve hepsinden daha iyisine sahibim!

En yüce ve en derin sevgi, anne sevgisidir.

Annem benim kahramanımdı. Annem benim kurtuluşumdu. Annem benim güneşimdi.

Dünyanın en kötü manzarasıdır, bir anneyi ağlarken görmek.

Eğitime çocuktan değil anneden başlamak gerekiyordu.

Bir anne her zaman yanı başında olur. Bir anne sadık bir dost olur, etkisi her şeyin ötesinde olur.