Şu dünyada ipe sapa gelmez şeyler yapan insanların sayısı iyi şeyler yapan insanlardan çok çok daha fazla.

Hayatı bu kılığa sokmak, insanlara da tanrılara da yakışmaz.

Bazen insani yerler, insanlık dışı canavarlar yaratır.

Dünyadaki tüm kötülüklerin anasının, öteki olduğundan emindiler.

İnsan olarak birbirimizi sahiplenmek, birleşebilmek için uzaylıların dünyayı istila etmesi mi gerekir?

İnsanlar çok salak. İnsan olmaktan utanıyorum.

Bugünün insanı dünyanın meydana getirdiği en budala canlı varlıktır.

Kötülük nispeten nadirdir. Cehalet salgındır.

Bazen "gezegenimiz evrenin tımarhanesi mi" diye düşünmeden edemiyorum.

Din pandora kutusudur ve bu uğursuz kutu açılmıştır.

Ben bu şehirde doğacak, Ben bu şehirde yaşayacak, Ben bu şehirde sürünecek adam değildim. Biliyordum bu şehir bana dardı, Biliyordum bu şehirde bir yığın, İnsan şeklinde hayvan vardı.

Rakamlardan başka bir şey olmayan bizler, kaynakları tüketmek için doğduk.

Para, kökü olduğu kadar, kötülüğün meyvesidir.

Din, insanlığın zührevi hastalığıdır.

Keşke dünyaya uzaylılar saldırsa, bizde birlik olsak.

Çok haklısın. Şu dünyada ipe sapa gelmez şeyler yapan insanların sayısı iyi şeyler yapan insanlardan çok çok daha fazla.

İnsaniyeti karaborsaya sürmüşler!

Başka yıldızlarda insan var mı bilmiyorum ama eğer varsa, dünyayı akıl hastanesi olarak kullandıklarından eminim.

Bu ülke merhametini lütfetmeden önce insana muhakkak diz çöktürür.

Bu gezegenin şöyle bir sorunu vardı - daha doğrusu eskiden vardı-: Üzerinde yaşayan halkın büyük bölümü çoğu zaman mutsuzdu. Bu sorun için pek çok çözüm önerilmişti, ama bunların çoğu genellikle yeşil renkli küçük kâğıt parçalarının hareketleriyle ilgiliydi. Bu tuhaftı, çünkü aslında mutsuz olanlar yeşil renkli küçük kâğıt parçaları değildi...